13-8-19 Intake hyperbare zuurstoftherapie

Ik had nog nooit gehoord van hyperbare zuurstoftherapie

Vijftien jaar was ik bloeddonor en ging ik drie keer per jaar bloed geven in Waalwijk, vlakbij het ETZ. Met uitzondering van de periode waarin ik zwanger was van Merel. Ik hoefde me niet af te melden tijdens mijn diagnose, dat ging allemaal vanzelf. De ene glazen deur gaat naar de bloedbank, de andere deur naar het IvHG waar hyperbare zuurstoftherapie gegeven wordt. De grote hogedrukcabine heb ik al vaak ‘onbewust’ zien staan in het voorbijgaan en nu vandaag ben ik naar binnen gegaan voor een intake. Om half twaalf liep ik naar binnen en om half drie weer naar buiten. Hoe gek ook, ik had een hele leuke intake. Eerst met een dame en daarna met de arts, dokter Mommers.

Wanneer beginnen? Wat dacht u van morgen!

In eerste instantie hadden we het over 4 september. Dat vond ik wel fijn want ik wil graag ergens naartoe werken. Bovendien starten er stagiaires op kantoor die een inwerkprogramma nodig hebben. Ik werd overvallen door het feit dat de therapie vijf dagen per week is en één sessie twee uur duurt. Wow, wat een belasting! De dame waar ik het genoegen mee heb zegt: ‘Het is bijna een parttime baan.” Aanvankelijk had ik wat bedenkingen. Eenmaal in gesprek met de bevlogen arts werd me duidelijk dat dit mij heel erg gaat helpen in mijn herstel. Er wordt 100% zuurstof toegediend via een masker in een afgesloten cabine. Tegelijk met tien andere patiënten, waarvan de meesten een kanker verleden hebben. Het zuurstof wordt in je bloed gebracht en hiermee wordt neoangiogenese bewerkstelligd. Neo betekend nieuw, angio betekend bloedvaten en genese betekend vormen. Er worden dus nieuwe bloedvaten gevormd. In Jip en Janneke taal zorgt de hyperbare zuurstoftherapie er kort gezegd voor dat beschadigde cellen weer worden hersteld en er nieuwe worden gevormd.

Ten Miles

Vertelt u eens wat u allemaal heeft en hoe het begonnen is, vroeg dokter Mommers. Ik deed kort verslag over de diagnose, hoe ik het zelf ontdekte en hoe ik tot de aanmelding was gekomen op advies van fysiotherapeut Daan Bongers. Omdat ik merk dat er te langzame vooruitgang zit in mijn proces. En ik steeds tegen lichamelijke klachten aanloopt. Zo vertelde ik natuurlijk dat ik over twee weken de Ten Miles loop. “Eigenlijk”, zei dokter Mommers, “zou je voor de Ten Miles al tien behandelingen gehad moeten hebben.” Daar was ik even niet op voorbereid! “Dat gaat je helpen.” Hij moest nog lichamelijk onderzoek doen. Mijn oren moesten in orde zijn in verband met de druk in de cabine. En hij wilde natuurlijk het bestraalde gebied zien. Hij zag mijn Port-a-Cath zitten die op 20 augustus verwijder wordt. “Geweldig hé zo’n ding.” ‘Ja’, zei ik. “Dit zouden ze gewoon bij iedereen moeten doen, dat getop altijd met misprikken van infusen.”

Het planningsbord

Samen met de arts loop ik naar het planningsbord om te kijken of we één en ander kunnen afstemmen. Vanaf 14 augustus is stoel elf vrij, wordt er geroepen. Komende dagen heb ik wel wat afspraken. We spreken af dat ik morgen om half negen start, de dag erop om elf uur en vrijdag weer om half negen. “U snapt wel dat we dit normaal zo niet doen? Aldus de arts. Ik realiseer mij dat ze me aan alle kanten willen helpen. Wat ontzettend aardig! Ik vind het wel spannend, deel ik met de arts, de planningsman en de dame waar ik de pre-intake mee had. “Allemaal een fijne dag en tot morgen!”

Koele bries

Als ik naar buiten loop voel ik hoe koud het opeens is, het heeft hard geregend, er staat een koel windje. Misschien is het maar goed dat het zo gegaan is. Anders had ik me wellicht bedacht omdat het toch wel weer een heel behandeltraject is. Maar liefst twee maanden, elke dag in die cabine waar je niet kunt wordfeud-ten en niet mag slapen. Het enige wat je kunt doen is lezen of tv kijken. Omdat iedereen naar de film of serie kijkt moet het voor iedereen interessant zijn. Er gelden diverse voorschriften: geen gel of haarlak in het haar, geen make-up, geen horloge, sieraden, wollen, synthetische of linnen kleding in verband met de statische geladenheid en ontvlambaarheid.  En geen elektrische apparatuur zoals telefoon, e-reader of gehoorapparaten.

Plannen en organiseren

De komende twee maanden wordt het plannen en organiseren. De aankomende anderhalve week elke dag een sessie hyperbare zuurstoftherapie, daarna een week niets omdat het dan vol zit bij het IvHG. Ik ben er tenslotte maar tussen gezet. Dat komt eigenlijk heel goed uit in verband met de planning op kantoor. Daarna start ik op 2 september weer. Dat betekent ook overleggen met school, omdat in de weken dat Merel bij mij is, ik haar een kwartiertje eerder naar school moet brengen of een kwartiertje later ophalen. Heel stiekem ben ik natuurlijk wel erg benieuwd of het hardlopen beter zal gaan als ik deze eerste zeven sessies gehad heb.