17 december: uitslag 1e controles in het AVL

Vandaag is het zover! Vanmiddag om 14.30 uur uitslag 1e controles

Acupunctuurbehandeling

Gisteren was ik onderweg naar Utrecht om Marcoleon te bezoeken voor de vierde acupunctuurbehandeling. Ik vertelde hem van de pijnaanval toen ik broodjes uit de oven haalde. Hij wist na controle eigenlijk meteen dat het de meridiaan was die van de galblaas afkomt en hij heeft dit meteen mee behandeld. Dit was voor mij ook een eyeopener! Ik merk dat het me geruststelt als ik weet waar het van is en dat ik er iets mee kan. Marcoleon heeft weer een kruidenthee gemaakt met wat subtiele kleine wijzigingen. Inmiddels ben ik wat gaan lezen over de galblaas meridiaan en ik lees meer klachten waar ik ook mee te maken heb. Sinds een maand of drie is mijn zicht enorm achteruitgegaan en ben ik van een kleine plus naar veel plus gegaan. Ik kan niet meer zonder bril iets lezen, mijn ogen kunnen niet meer focussen op kleine afstand. Normaal neemt je zicht door de jaren geleidelijk af, bij mij is het ineens heel snel gegaan. Fysio had ook al gezegd dat het uit mijn rug kan komen waar ik bestraald ben. Mijn spieren die zorgen voor de focus van de ogen werken niet goed en mogelijk trekt het weer bij. Wat doe je dan? Wel een bril laten aanmeten of niet? Nu tob ik een beetje met leesbrilletjes van de Hema.

[8.30 uur] Fysio

Vandaag mag ik gelukkig weer langs Daan om mijn rug en borstgebied te laten behandelen. We hebben afgesproken dat we nu een tijdje het bestraalde gebied van voren en van achteren behandelen, omdat ik veel rugpijn heb. Het helpt wat Daan doet. Hij volgt ook mijn behandelingen bij de acupunctuur en gelooft in een holistische benadering. Het is fijn dat ik met hem kan praten over bijvoorbeeld het aanpassen van voeding in relatie tot fysieke klachten. Hij volgt nu zelf intermittent fasting om te zien wat dit voor hem doet. Hij wees me op de documentaire die daarover is gemaakt in relatie tot kanker. Het zijn allemaal kleine stapjes in de juiste richting.

[9.00 uur] Naar kantoor

Ik wil nog wat uurtjes op kantoor maken, voordat ik met Lars naar het AVL tuf. Lars heeft toevallig een paar uur lesuitval, dus dat komt goed uit! Kunnen we op ons gemak naar het ziekenhuis rijden voor de uitslag van de controles. In verband met vier arts bezoeken en behandelingen deze week zijn mijn uren op kantoor beperkt. Dat vind ik soms wel lastig. Eigenlijk heb ik het erg druk en door alle bezoeken deze week mis ik twaalf uur.

[13.30 uur] Naar het AVL

Lars komt binnenlopen op kantoor zodat we op tijd weg kunnen. We zetten Shazamlijst aan waar leuke nummers in staan die ik door de tijd heen heb verzameld. Het rijdt zo lekker als je fijne muziek op hebt staan. Het is heerlijk weer vandaag. Een mooie dag in alle opzichten. Een uurtje later lopen we het AVL binnen en melden we ons bij de mammapoli. In de vijf minuten dat we wachten heb ik heel even zo’n gevoel alsof ik weer op school zit en een spreekbeurt moet houden. Dat gevoel in je buik dat er iets spannends staat te gebeuren. Al gauw komt dr. Toetha aangelopen. Haar stem herkennen we al voordat we haar zien. Ze geeft ons een hand en verontschuldigt zich omdat ze vorige week toen ze ons zag gehaast was. Ik had het zelf niet opgemerkt maar ze legt uit dat haar vriendin dezelfde diagnose heeft gekregen als ik. Daardoor was ze van slag. Ja, logisch!

Het goede nieuws

We nemen plaats in haar kantoor en dr. Toetha vertelt meteen het goede nieuws: “Op de MRI en Mammografie is niets te zien.” Dat is heel goed nieuws! Ik ben 100% responsive en nu een jaar na de chemo en een half jaar na de immuno is de HER2+ weggebleven. Op de foto links is bij de pijl goed te zien dat het tumorgebied in de borst weg is ten opzichte van de foto rechts voor de chemokuur. We hebben een fijn gesprek met dr. Toetha. Ze wil graag weten hoe het gaat en ze checkt ook mijn oksel, borst en lymfe. Ik praat haar bij over de problemen die ik momenteel ondervind. Waarbij het sporten moeizaam gaat door pijnklachten en blessures. Ze vertelt dat ze ook topsporters heeft begeleid met kanker. Dat is nu precies mijn vraag; Hoe doen die patiënten dat, hoe zorgen zij ervoor dat ze weer fit worden? Met persoonlijke hulp en begeleiding. Dr. Toetha schrijft daarvoor een indicatie uit. Morgen ga ik meteen uitzoeken of de ziektekostenverzekeraar hiervoor mogelijkheden heeft met deze indicatie. Hier ben ik heel erg blij mee! We bespreken ook de toekomst en ik stel haar de vraag hoe de prognose is voor HER2+, omdat de immuno nog maar vijf jaar wordt toegepast. Ze geeft aan dat door het feit dat ik 100% responsive heb gereageerd op de behandelingen dit als een positieve voorspelling wordt gezien voor de toekomst. “Nu moet je weer vertrouwen krijgen in je lijf.” De klachten die ik beschrijf, hoe wazig en gek ook, vindt ze typisch passen bij de restklachten. Dat stelt mij gerust. Verder geeft ze aan dat het tijd nodig heeft en dat bewegen onder begeleiding belangrijk is.

[15:30 uur] Stralend lopen we de afdeling af

Lars en ik lopen blij, stralend en met de armen om elkaar heen de afdeling af. Hij is inmiddels zo lang dat hij zijn arm om mij heen kan slaan. Heerlijk. Ik had gezegd: “Als de uitslag van de controles positief is gaan we gebak eten in het AVL.” Zo gezegd, zo gedaan! We bestellen twee moorkoppen en koffie. Ik maak een appje die ik naar vrienden en familie toestuur zodat iedereen gerust is. Ondertussen had ik al van diverse mensen om mij heen, die wisten dat ik ging, bemoedigende berichtjes gehad. Mijn voorgevoel is bevestigd. Wat een fijn gevoel. We lopen na de koffie richting de uitgang van het AVL. Lars zegt: “Nu komen we hier een hele poos niet meer.” “Ja, dat klopt. Over een jaar zijn we hier pas weer voor de volgende controle.” Hoe fijn is dat?!

[16:30 uur] Naar Health City Amstelveen

Ik heb geen puf als ik eerlijk ben, ik zeg het maar niet tegen Lars. Ook al was ik positief en niet gespannen over de uitslag, toch kost het stiekem energie. Maar ik weet ook als ik ga, dat ik zo blij ben als ik geweest ben. Bovendien gaan Lars en ik squashen en dat is zo leuk. Als we bij de squashbaan aankomen is deze heel anders dan we gewend zijn. Er zit een gat in het plafond en we schieten al gauw de eerste bal in het gat. Kak! Lars gaat naar de receptie voor een nieuwe en komt met de boodschap terug dat dit de allerlaatste bal is. We liggen weer dubbel van het lachen tijdens het squashen. We zijn net een stelletje prutsers, ook de tweede bal verdwijnt in het gat. Als je je concentreert om de bal in het gat te schieten lukt het niet en toch schieten we ze er beiden per ongeluk in. Na een half uur squashen gaan we in de zaal trainen. Na vijf oefeningen merk ik dat mijn energie op is, we zijn dan een uurtje verder. We gaan lekker naar het inpandige restaurantje voor een gezonde hap.

[18:00 uur] Hapje eten

Van Amsterdam naar Waalwijk is het filerijden om deze tijd. Daarom nemen we een salade en een gezonde kapsalon, net als vorige week. Ondanks dat het dinsdag is en mijn regel is dat ik door de weeks niet drink, is dit wel een moment voor een wijntje. Ik staar voor me uit. Lars is nog wat oefeningen aan het doen en ik zit alvast aan een tafeltje met een witte wijn. Ja Ris, beter dan dit gaat het niet worden. Hoe ontvang je zo’n gelukzalig gevoel dat alles goed is? Aan de ene kant kon ik al niet geloven dat ik ziek was en nu kan ik niet geloven dat het echt voorbij is. Soms is het net of het niet over mij gaat. Kan het nauwelijks onder woorden brengen. Lars loopt binnen en het eten wordt geserveerd. Jummie.

[18:45 uur] Naar huis

Bij toeval had ik een aantal weken geleden kaartjes gekocht voor de Ladies night met de film ‘April, May en June’ bij Theater De Leest. En had ik al aan Yvonne gevraagd of ze zin had om mee te gaan. Eigenlijk wel bijzonder op een dag als vandaag. Moeder van Yvonne ken ik nog uit mijn jeugd en er is borstkanker bij haar geconstateerd. Voor Yvonne is het fijn om er even uit te zijn, want zij en haar zussen zorgen veel voor hun mams. We vallen in een ontzettend grappige en ontroerende film. Het ene moment schateren we het uit en het andere moment rolt er een traan over mijn wang. Na de film kletsen we nog even bij met een wijntje. Wat een fijne afsluiter van deze memorabele dag. Op naar de volgende vijftienduizend dagen van mijn leven!