9-12-2019 1e mammografie en MRI controle in AVL
Maandag 9 december naar het AVL voor de 1e controle mammografie en de MRI
[08:00 uur] Merel naar school brengen
Vandaag is Merels vader jarig, hij wordt vijftig jaar. Ik breng Merel naar school en ze wordt opgehaald door haar vader. Vannacht blijft ze ook bij hem slapen. Dat komt handig uit omdat ik vanuit het AVL nooit op tijd terug ben met de files ‘s avonds.
[08:30 uur] Naar de huisarts
Het is druk op de weg als ik Merel naar school breng en daardoor kom ik tien minuten te laat bij de huisarts aan. Ik meld me bij de assistent en ga in de wachtkamer zitten. Even later komt de huisarts die aangeeft dat ik naar de assistent moet. Daar blijkt dat ik niet kan worden geholpen en pas over een week voor een nieuwe afspraak terecht kan. De huisarts heeft het druk. Verbouwereerd geef ik aan dat ik niet zo lang kan wachten na de pijnlijke aanval van afgelopen zaterdag. Mijn voorstel om mij in te plannen bij een andere huisarts, de eerste die plaats heeft, haalt ook niets uit. Ik ben nooit te laat en zit altijd te wachten omdat het spreekuur met vijftien tot vijfentwintig minuten uitloopt. Dit is nu de tweede keer dat ik behoorlijk vastloop in deze praktijk, de andere keer werd mijn klacht niet serieus genomen. Hier is voor mij het laatste woord niet over gezegd. Ik stap in de auto en rijd naar de huisarts waarmee ik een aantal jaar geleden, toen ik niet verder kwam met mijn eigen huisarts, ook al eens contact heb gehad. Maar overstappen doe je niet zomaar. Destijds hebben ze excuses aangeboden en gevraagd of ik wilde blijven, maar nu is mijn grens bereikt. Ik schrijf me meteen in bij de nieuwe huisarts en bel de assistent op zodat ze onze dossiers kan doorsturen.
[09:30 uur] Naar kantoor, nog even wat doen vandaag
Nog beduusd van het gebeuren bij de huisarts kom ik een uurtje later aan op kantoor. Het lopen gaat na de vreemde aanval van zaterdag nog niet helemaal soepel. Ik haalde afbakbroodjes uit de oven en ineens kreeg ik een enorme pijnscheut vanaf mijn bil naar beneden. Zo erg dat ik me niet kon bewegen en niet meer kon lopen. Omdat ik ongerust ben over die acute aanval en over de dingen die er spelen, had ik graag willen overleggen met de huisarts. Maar nu heb ik die kans niet gehad. Ik moet even de schakelaar omzetten, want ik wil nog wat werk doen voordat ik Lars ophaal van school om naar het AVL te rijden voor de eerste controle. Vanbinnen kook ik! Wat een waardeloze service! Er waren nog zoveel tussenwegen geweest; ‘Ik laat de huisarts even met je bellen om te overleggen over je klachten’ om maar een dwarsstraat te noemen. Ik begrijp wel waarom de Google-reviews 2.1 scoren! Lisa, één van mijn stagiaires, komt een Chinese thee brengen terwijl ik mijn pc opstart om wat e-mails weg te werken.
[11:00 uur] Lars ophalen op het Koning Willem I College
Om half twaalf wil ik vanuit Den Bosch vertrekken om naar het AVL te rijden. Het begint al goed, want ik mis de eerste afslag op de snelweg waardoor ik met een omweg bij school terecht komt. Lars staat al klaar langs de weg. Samen rijden we naar Amsterdam. Bij de McDonalds in Geldermalsen halen we een lekkere cappuccino en dan tuffen weer verder.
[12:30 uur] Aankomst in het AVL
Bij mijn laatste bezoek aan het AVL was de parkeergarage in verbouwing en nu is deze klaar. De parkeergarage is een heel stuk groter gemaakt. Ik rijd naar de één na hoogste etage en daar kan ik makkelijk parkeren. Dit is wel fijn geregeld nu. Het is gek om hier weer te zijn. De vorige keer, ik moet even goed nadenken, was voor de controle van de operatie. Ik heb dr. Toetha in juli nog gezien. Zij heeft toen deze eerste controle afspraak ingepland. Nu meld ik me bij radiologie, we gaan in de wachtkamer zitten. Bij het AVL loopt eigenlijk altijd alles op tijd. Al snel word ik geroepen en kan ik mee voor de MRI-scan. Even een infuus aansluiten en op mijn buik op het bedje, waar een uitsparing voor de borsten inzit, gaan liggen. Dit stelt allemaal niet veel voor. De airco staat op de hoogste stand waardoor het wel erg koud is in de tunnel. Ik vertel dit aan de verpleegkundige die me eruit haalt en vertelt dat de MRI-scan erg warm kan worden afhankelijk van type scan. Goh, dit wist ik niet. De airco is wel instelbaar en waarschijnlijk had de vorige patiënt het warm.
[13:30 uur] De mammografie
Hier zie ik nog het meeste tegenop, de borstfoto. In alle behandelkamers is het koud doordat de airco aanstaat. De verpleegkundige heeft handen die aanvoelen als ijsblokjes. Ik sta in een klein vierkant kamertje met het apparaat wat de mammografie maakt. De verpleegkundige legt me weer uit hoe het gaat, schouders naar beneden borstkas in een bepaalde hoek tegen het apparaat, ontspannen en dan wordt mijn borst eronder gelegd. Daarna worden de platen aangedraaid. Dat is pijnlijk. Beiden borsten worden gedaan: horizontaal en verticaal. De tweede is nog pijnlijker dan de eerste, deze is bijna niet te doen. Later zei ik tegen Lars: “Stel je voor dat je ballen tussen een plaat worden geplet.” Wat ben ik blij dat het gelukt is en dat het voorbij is. Ik kijk nog even mee op het scherm bij de verpleegkundige. De foto’s zijn goed gelukt. De vier markers zijn duidelijk te zien in mijn borst. Ik heb destijds dubbele markers gekregen: één keer bij het ETZ en één keer bij het AVL. Maar waarom ze erin zijn gebleven en niet weggehaald zijn tijdens de operatie weet ik niet. Mooie vraag voor volgende week om aan dr. Toetha te stellen.
[14:15 uur] De 1e controle zit erop
Zo, dat hebben we ook weer gehad. We gaan nog even naar het restaurantje waar Lars een broodje kroket neemt en ik een broccoli-spinaziesoep. Die smaakt heerlijk. Om mij heen zie ik diverse patiënten, een stoel verder zit een man met een picc-lijn voor de chemo. Wat ben ik dankbaar dat ik genezen ben en wat hoop ik dat al deze mensen ook genezen. Na het eten lopen we naar de auto en als we door de draaideur naar buiten gaan, vangen we een glimp op van dr. Toetha. Lars zag haar. Ze herkent ons meteen en zwaait. We gaan net als de vorige keer naar Health City Amstelveen. Eigenlijk ben ik moe en heb ik geen zin. Ik merk toch wel dat een dag als deze, veel energie kost. Door die gekke aanval van zaterdag maak ik me meer zorgen dan me lief is. Niet handig natuurlijk. Ik weet het, het is totaal zinloos. Ik zet mijn overpeinzingen opzij en tuf naar Amstelveen, want als ik eenmaal aan het sporten ben, voel ik me erna beter.
[15:30 uur] Prachtige Health City Amstelveen
Het is en blijft een prachtige sportfaciliteit. Alles ademt luxe en comfort uit als je hier binnenkomt. We starten met een half uur op de crosstrainer. In verband met mijn been doe ik wat specifieke oefeningen, kijken wat mijn belastbaarheid is. Lars doet zijn eigen oefeningen. Het is alleen al leuk om te kijken naar de mensen die hier aan het sporten zijn. Mooie gespierde lijven trekken aan mijn geestesoog voorbij. Allerlei nationaliteiten en vooral mensen die gepassioneerd bezig zijn met hun sport. Dan zie ik een man lopen die wel zo gespierd is als de Rock. Gelijk vraag ik me af hoe lang hij daarover gedaan heeft. Na een uur merk ik dat mijn energie op is. Het is al donker buiten. We gaan naar het inpandige gezonde eetcafé en bestellen daar een lekkere kipsalade voor mij en voor Lars een ‘gezonde’ kapsalon. Te leuk gewoon. Ik vind het een bijzondere dag. Wat fijn om dit samen met die lange te doen. Volgende week krijg ik de uitslag van deze eerste controle bij dr. van der Ploeg en ik heb er alle vertrouwen in dat deze uitslag positief zal zijn. Wel wil ik graag met haar praten over mijn overpeinzingen naar aanleiding van de vreemde klachten die zo nu en dan de kop opsteken.