Wat gaat het snel, 2e en 3e chemo al gehad
De tijd gaat snel!
De tweede chemo stond gepland op 21 juni. Mijn lieve moeder en Alex zijn toen meegegaan en daarmee is de eerste cyclus voorbij. Dan volgt er een controle afspraak bij de oncoloog. Daarvoor eerst even bloedprikken om te kijken of mijn waarden goed zijn. Dan kom ik in de wachtkamer van de oncoloog één van de andere patiënten tegen, die ik had ontmoet bij de eerste chemo, een lieve vrouw. Maar het lab had wat vertraging dus nog geen uitslagen bekend. Wel een fijn gesprek met de oncoloog en mijn nicht Marjolein was met me meegegaan. Het is fijn als je zulke dingen niet alleen hoeft te doen. Natuurlijk draai ik nergens mijn hand voor om en regel ik het ook in mijn eentje. Maar toch merk ik dat het delen in dit proces heel fijn is. Het is niet mijn sterkste kant om hulp te accepteren, maar ik ben hard aan het oefenen in deze dagen! Met liefdevolle hand word ik een beetje gedwongen, zou je kunnen zeggen. De oncoloog stelt voor om de volgende cyclus te laten doorgaan mits er niets vreemds uit mijn bloed komt.
Tweede cyclus, chemo 1
En zo meld ik me op 5 juli weer voor een lange chemodag. Alex en Marjolein zijn meegekomen. Het aanleggen van het infuus gaat wat lastig met mijn rollende aders. Er komt een volgende verpleegkundige om het voor de tweede keer te proberen en dan lukt het gelukkig wel. Later blijkt dat één van de chemozakken nog niet is afgeleverd door de apotheek. De tijdwinst van vandaag gaat in rook op. Echt druk maak ik me er niet om. Ik ga nog even slapen. Alex stopt me af en toe in en Mar regelt thee. Ik word hier nog verwend!
Bijwerkingen
De bijwerkingen van de chemo? Het is in het begin natuurlijk een beetje uitvinden hoe het voor mijn lijf werkt. Want inmiddels begrijp ik wel dat het heel persoonlijk is en iedereen er anders op reageert. Ik heb heel vaak een droge mond waar ik duindoornolie capsules voor heb gehaald. Dat helpt wel een beetje. Bij de eerste chemo voelde ik me zo stoned als een garnaal. Dat kwam waarschijnlijk omdat ik me groothield en niet ging slapen. Dat is dom. Tijdens de chemo kan ik maar beter even gaan slapen. Beter voor mijn herstel. Ik slaap gefragmenteerd de eerste dagen na de chemo. In mijn benen en in mijn gezicht houd ik vocht vast. Gelukkig verdwijnt het ook weer na een paar dagen uit mijn gezicht, want ijdel ben ik wel. Ik ben mogelijk intolerant geworden voor gluten, dat betekent dat ik dit zo min mogelijk probeer te eten. Als ik dat wel doe krijg ik diarree. Daardoor heb ik een week flinke last gehad met enorme buikkrampen. En natuurlijk zijn er de celdelingsdagen vanaf de vijfde dag na een chemo, dat duurt drie dagen. Dat betekent dat ik vermoeider ben dan normaal. De celdeling komt namelijk niet optimaal tot stand. Nu vijfentwintig dagen na de eerste chemo valt mijn haar uit. Meestal is dit tussen de veertiende en de achttiende dag. Af en toe heb ik last van maagzuur. De dosis omeprazol is verhoogd en nu gaat het beter. De uitslag die ik in het begin had is ook weggetrokken nadat ik een tube crème had gekregen van de oncoloog. Er is voor alles een oplossing.
Sporten
Maar ondanks alles doe ik nog steeds aan hardlopen. Op mijn goede dagen sta ik op en ga ik meteen zonder medicijnen hardlopen. Van het weekend nog zes kilometer en de andere dag tien kilometer hardgelopen. Ik heb geluk dat ik voor de diagnose al heel fit was, zodat ik het kan bijhouden. Ik hoop dat ik daar niet te veel op in ga leveren. Maar zoals het nu voelt, denk ik dat ik samen met mijn loopmaatjes de Ten Miles van Tilburg loop op 2 september 2018.