6 maanden later …. na de stamceltherapie

Een terugblik van 08-06-20 naar 08-12-20

Op 6 juni dit jaar vloog ik naar Mexico en op 8 juni begon ik met stamceltherapie in de kliniek in Guadalajara. In de afgelopen zes maanden is er zoveel gebeurd. Alsof er een aantal jaren verstreken zijn. Terwijl ik pas zes maanden verder ben. De grote sprongen die ik heb gemaakt lijken onwerkelijk.

Ik ga terug naar 10 juni, ik was in de badkamer van onze prachtige luxe hotelkamer in Guadalajara. Ik voelde me niet zo goed. Dat had ik natuurlijk al een hele lange periode meegemaakt. Ik weet nog zo goed dat ik dacht; ‘als het zo blijft, als dit nu zo de rest van mijn leven blijft, dan wil ik niet meer’. Dit moment is me erg bijgebleven. Het maakte een printje in mijn bovenkamers; waar ik was, het gevoel en de gedachte, staan me nog zo helder voor de geest. Het verdriet ook wat ik voelde omdat ik fysiek ernstig beperkt was geworden. Dit was geen leuk leven meer. De behandelweek ging verder en na een week, waarin 400 miljoen stamcellen werden toegediend, vloog ik weer naar huis met de kinderen.

En het wonder begon!

Al vrij snel na de stamceltherapie merkte ik verandering. Veel meer energie was het allereerste wat me opviel. Mensen om mij heen vonden dat ik er goed uitzag en een energieke indruk maakte. Na een paar weken kon ik langer wakker blijven. Toch kwam er een terugval die ik niet goed begreep. Na een tijdje kwam de pijn aan het bestraalde gebied terug. Door het researchen kwam ik in contact met een Nederlandse arts die gespecialiseerd is in stamcellen. Hij vertelde mij dat ongedifferentieerde stamcellen als het ware een richtingaanwijzer moesten krijgen waar in het lichaam reparatiewerk verricht moest worden. Als ‘letsel’ al wat langer geleden is begrijpen stamcellen niet wat ze moeten doen. Daarop volgde een PRP behandeling (platelet rich plasma) waarbij groeifactoren werden meegegeven aan de stamcellen. Ik combineerde dit met veel vitaminen en zuurstoftherapie.

Weer een wonder!

Ik ging steeds verder vooruit en ik merkte dat ik weer boodschappen kon doen zonder te crashen. Ik kon het sporten weer oppakken. De pijn in mijn benen werd minder. Ik kon het bed weer opschudden zonder onderbreken. Of het kantoor stofzuigen zonder verzuurde armen. Tot slot normaliseerde mijn slaappatroon zich volledig. Een lang stuk autorijden ging weer. De pijn in het bestraalde gebied verdween na de PRP behandeling. Er waren tijden als ik een bepaald klusje had gedaan, dat ik daarna gesloopt was en langzaamaan verdween ook dat.  De kwaliteit van mijn leven ging met sprongen vooruit. En opeens voelde ik het, het was tijd om eindelijk die halve marathon te lopen. Een doel wat synoniem zou staan voor mijn genezing. Dat doel haalde ik op 5 oktober, ik liep de singelloop van Breda! Dit halen was zo’n glorieus moment, een afsluiter van een pittige periode.

Cognitieve storing

Het chemobrein wordt steeds bekender. Momenteel wordt er door het Antoni van Leeuwenhoek onderzoek naar gedaan. Het is ook niet gezegd dat elke chemo patiënt deze cognitieve storing ervaart. Maar ik had het in hoge mate. Misschien juist wel omdat ik erg analytisch ingesteld was. Deze restklacht is de meest hardnekkige merk ik. Gelukkig ervaar ik wel vooruitgang. Een side effect van de stamceltherapie is het wegblijven van hoofdpijnklachten die ik voor de diagnose had. Ik had regelmatig hoofdpijn en merk pas nu wat het is om geen hoofdpijn meer te hebben.

Weer fit geworden

Terugkijkend naar het afgelopen half jaar heb ik een ongelooflijke en wonderbaarlijke vooruitgang geboekt, iets waar ik op had gehoopt maar wat zich nog moest gaan bewijzen. Vele artsen waren behouden of raadde het mij af omdat er zoveel verwarring is met stamceltransplantatie. Bij die variant wordt namelijk het immuunsysteem van een patiënt eerst stilgelegd om daarna stamcellen toe te dienen. Bij stamceltherapie is daar totaal geen sprake van. Ook afstoting vindt nooit plaats omdat het nog niet gevormde stamcellen zijn. Het is een relatief eenvoudige behandeling. Ik ben weer fit geworden en ik kan dit met een gerust hart aanbevelen. Nu had ik diagnose borstkanker maar ook met andere ziektebeelden zijn er mogelijkheden om de levenskwaliteit te verbeteren. Inmiddels ben ik terug gegaan naar de oncoloog om te vertellen dat de behandeling een succes is geweest en hij mijn ervaring met zich mee kan nemen. De stamcellen werken tot zo’n 24 maanden door. Dat betekent dat ik nog steeds vooruitgang zal maken.