6e Chemokuur, wat gaat het snel
6e Chemokuur is inmiddels klaar
Bloedwaardes nog een keer meten
Nadat ik was aangesloten via de PAC kon er makkelijk buisjes bloed worden afgenomen. Dat deed Silvie ook, zodat we konden kijken of het HB en de trombocyten al wat verbeterd waren. Helaas was dat niet het geval. Mandy (gespecialiseerd verpleegkundige) kwam ook nog even kijken. Ze had weer eens een mooie lange vlecht op haar rug hangen. Prachtig! Ondertussen sjokte ik elke drie kwartier naar het toilet. Heel gek maar tijdens de chemo moet ik altijd heel vaak plassen. Op een gegeven moment ging mijn buurvrouw ook. Ze droeg een pruik met kort haar en ik zag dat deze scheef zat. Dat had ze zelf ook al in de gaten gekregen en bij terugkomst zat ie weer recht. Daarna ben ik in slaap gevallen. Tijdens mijn schoonheidsslaapje is de kermende patiënt naar huis gegaan en lag er een oudere vrouw voor in de plaats, die haar zoon had meegenomen. Ze lachte steeds naar me.
Alleen naar de 6e chemokuur
De eerste vier chemo’s ging er steeds iemand of zelfs twee mensen mee. Vrienden en familie, kei lief!! Inmiddels weet ik alles van dit ziekteproces en ben ik gewend aan de lange en de korte chemo dagen. Ik denk ook dat je lichaam eraan went. Omdat mijn lichaam het goed ontvangt stelt het inlopen niet zoveel voor. Bovendien krijg ik elke keer een slaapaanval door het anti-allergie middel. Echt het gezelligste gezelschap ben ik daardoor niet. Ik vind het dan ook helemaal niet erg om alleen te gaan. Door een keer te testen of ik kan autorijden kwam ik erachter dat dit makkelijk gaat. Althans het kleine stukje van Tilburg naar Waalwijk. Ik moet geen grote afstanden gaan rijden. Maar vijftien minuutjes gaan goed. Mocht het niet gaan dan bel ik de chemo taxi. Er alleen naartoe gaan vind ik fijn om te ervaren. Met gelijkgestemden praten. Me overgeven aan het proces, zo voelt dat. Terwijl de mensen om mij heen het niet leuk voor me vinden dat ik alleen ga.
Toch weer andere meds voor de plekjes in mijn mond
Wat heb ik afgelopen week last gehad van die mondschimmel. Normaal vast eten lukte bijna niet behalve met verdovingscrème. Dr. Oliekan schreef daarom een ander middel voor, Fluconazol. Het zou binnen vierentwintig uur moeten werken. En inderdaad, binnen acht uur voelde ik al wat verbetering. Eigenlijk ben ik wel een beetje boos dat ik al zo vaak mondschimmel heb gehad en ik telkens van die lapmiddeltjes kreeg die langzaam werken of gewoonweg niet. Kennelijk zou de bijwerking diarree zijn van de fluconazol, na vier keer een dosis heb ik er nog steeds niets van gemerkt. Mogelijk door de synerga die ik gebruik. Ik voel me meteen weer een stuk vrolijker nu de pijn in mijn mond afneemt. Ik ben al mijn bloedwaardes aan het uitzoeken. Wat is nu wat? En wat blijkt: mijn neutrofielen (witte bloedcellen) zijn enorm laag en dat zorgt voor bacteriële infecties waaronder een mondschimmel.
Geen fraai nieuws over Lars
Omdat we over de operatie praten geeft dr. Oliekan twee termen aan: De vriescoupe en de MARI-procedure. De vriescoupe is een techniek die tijdens een operatie wordt uitgevoerd om te bepalen of het weefsel kwaadaardig is. Dit gebeurt door de patholoog. Dit is wat men nu aan mij heeft voorgesteld. Alleen zou ik dit niet tijdens de operatie willen laten doen maar als ik met de gehele chemokuur klaar ben. Zodat ik voor de operatie weet waar ik aan toe ben. Bij de MARI-procedure plaatst men een jodium bron (dit is inmiddels gebeurd bij mij) en dan wordt één klier verwijderd. Althans als van tevoren is gebleken dat niet meer dan drie klieren zijn aangedaan.
Nu 20 dagen rust
Na deze zesde chemokuur heb ik twintig dagen rust, de chemo van volgende week heeft dr. Oliekan geannuleerd. Zodat mijn lichaam op krachten kan komen. Dinsdag ga ik nog een keer naar dr. Tisscher voor een meting zodat ik de juiste middelen krijg om mijn trombocyten en neutrofielen omhoog te krijgen. Op 19 oktober begint dan kuur zeven.