Dag vier van het bestralingsplan en jarig!

De vierde behandeling van het bestralingsplan in de Zilver room

Vandaag 14 maart ben ik jarig, ik ben vierenveertig geworden. Ik was om vijf uur wakker en liep naar beneden. Ahh ballonnen en slingers. Zo lief van Lars. Eerst maar eens kop cappuccino. Dat doet me altijd goed in de ochtend. Vandaag is Lars zo maar een dag vrij, komt dat even goed uit. Hij gaat mee naar de bestraling. Eenmaal aangekomen zijn we snel aan de beurt. Het loopt altijd wel goed op tijd is me opgevallen. Maandag had ik Goud en vandaag ga ik naar Zilver. Ik mag mijn bovenkleding uitdoen en naar de kamer met bestralingsapparatuur. Daar ga ik op een harde tafel liggen waar de straling doorheen kan. Twee jonge vrouwen leggen me in de juiste houding door middel van laserstralen die uit de muur komen. De laserstralen corresponderen met de tatoeagepuntjes en de pleisters op mijn lijf. Daardoor lig ik met elke bestraling in dezelfde houding en wordt het juiste gebied bestraald.

Ademhalen zoals de stem zegt

Ik kijk naar het plafond waar vandaag de rode lampen aan zijn. Elke dag brandt er andere kleur. Ik vroeg gisteren aan de verpleegkundige hoe dat zat. “Het is maar net wie de lampen aanzet, die kiest voor die dag de kleur.” Het geeft in ieder geval een prettige sfeer en dat scheelt. De begeleiders gaan weg en ook Lars gaat naar voren. Daar staan monitoren en daarmee word ik gefilmd en kunnen ze zien of het goed gaat. Tevens worden er foto’s gemaakt om te controleren of ik op de juiste manier adem. Alle dagen gaat het goed, maar vandaag komt een verpleegkundige naar me toe die zegt dat ik te diep ademhaal waardoor mijn borstkas te hoog wordt. Ik moet goed luisteren naar wat de stem zegt. “We gaan beginnen, adem in, adem uit, adem in, adem uit, adem heel diep in en houdt vast.” Dus een rondje overnieuw. Ik adem opnieuw en daarna gaat het wel goed. Een grote kop roteert om mij heen en daar komt als het ware een hele sterke röntgenstraling uit die door mijn lichaam gaat. Je voelt er niets van.

Vermoeidheid

De eerste dag voelde ik niets en dacht ‘is dit het nu’. Tot een uur of vier, toen kwam het mannetje met de hamer. De dagen die erop volgen merk ik ook dat ik erg moe ben. Woensdag zat ik bij de oncoloog en liep het spreekuur ontzettend uit, ik kon amper wakker blijven. Gigantische slaapaanvallen. Ondertussen begint mijn linkerborst die wordt bestraald wat op te zetten, de huid begint zeer te doen. Bij Broeders had ik al een tijdje geleden zilverpoeder gehaald, die strooi ik er elke dag een paar keer op. Morgen moet ik naar de mammacare verpleegkundige, daar zal ik ook nog wel tips krijgen.

Met de kinderen een hapje eten

Op de zaak was mijn kantoor versierd en er stond een leuk cadeau op mijn bureau. Zo lief! Toen ik met Lars van de bestraling afkwam, had ik bij de bakker gebak gehaald en hebben we eerst een bak koffie gedaan. Nietsvermoedend loop ik mijn kantoor in om aan het werk te gaan en word ik verrast door slingers en een cadeautje. Op een dag als vandaag is dat extra bijzonder. En omdat ik vandaag jarig ben, ben ik met de kinderen een hapje gaan eten bij ons favoriete Eetcafé Kandinsky. We zaten er al vroeg, omdat ik weet ik het niet lang volhoud. Na het eten breng ik Merel weer terug naar haar vader. Ik merk dat ik langzaam afbreek en verlang naar mijn pyjama en bed.

Bestralingsplan met 15 behandelingen

De eerste week van het bestralingsplan zit er bijna op. Nog twee weken te gaan en dan is dit achter de rug. Ik merk nu al wel dat het pittig is. Deze week één keer wezen sporten, vaker lukte me niet. Ik moet heel goed met mijn planning en energie omgaan. De venijn zit in het staartje, zeggen ze wel eens. Nou dat is nu dus.