Bloedwaardes te laag, voor de eerste keer

Bloedwaardes te laag!

Vanochtend vroeg naar het Verbeeten instituut gereden om bloed te laten prikken voor het bepalen van mijn bloedwaardes. Een wat oudere vrouw prikt me altijd en zij is zo goed dat je het amper voelt. Dit is telkens twee dagen voor de chemo. Ik zie het als een formaliteit, want tot nu toe waren ze altijd goed. Had ook niet anders verwacht. Ik doe er veel voor om op kracht te blijven in dit proces van herstel en genezing. Maar nu zei dr. Oliekan dat mijn bloedwaardes te laag waren. Die had ik niet zien aankomen ondanks de wondjes en aften.

Drukke dag

Na het prikken reed ik door naar Eindhoven voor een afspraak waarvan ik wist dat deze wel even ging duren. Een overleg met mijn advocaat, die zaken van een heel andere kant bekijkt, neemt altijd veel tijd in beslag. Maar dat leidt ook steeds tot een vruchtbare uitwerking. En dat was ook deze keer zo. Ik moest daardoor onderweg bellen naar de secretaresse van dr. Oliekan dat ik het niet ging halen. En dacht nog, nou wellicht kan ik het telefonisch doen. Maar nee, in de namiddag had hij tijd voor mij.

 

Trombocyten

De trombocyten ofwel bloedplaatjes in mijn bloed zijn erg laag. Ze zijn onder de grens gekomen van wat toegestaan is bij chemo. Dat betekent dat de chemo van vrijdag wordt aangepast maar dat het wel goed is om de immuno door te laten gaan. De chemokuur van volgende week wordt geannuleerd. Dat betekent dat kuur zes na aankomende vrijdag klaar is. Dan volgen twintig rustdagen waardoor de bloedwaardes zich kunnen herstellen. TWINTIG DAGEN! Dan zou ik zomaar op vakantie kunnen gaan, denk ik stiekem.

Goed gesprek

Ondanks dat de uitslag van het bloed even anders was dan gedacht, had ik toch een goed gesprek met de oncoloog. Van tevoren had ik hem een email gestuurd met vragen zoals waarom opereren bij een hoge respons? En of de doofheid in tenen van mijn rechtervoet blijvend is. Dat zou inderdaad zo kunnen blijven, aldus dr. Oliekan. De vraag over wel of niet opereren kreeg hij vaker, vertelde hij. Hij maakte een tekening waaruit blijkt dat bij sommigen vrouwen de tumor ‘cookie crumbs’ achterlaat. De tumor valt als het ware uitéén in kruimels. Om die reden halen ze het gebied weg. Maar bij 90% van de vrouwen met HER2 is alles weg en wordt de operatie uitgevoerd voor ‘Jan met de korte achternaam’. Aldus de letterlijke woorden van de oncoloog. Maar de ‘cookie crumbs’ kunnen niet opgespoord worden en er is een reële kans dat ze aanwezig zijn.

De vriescoupe en de MARI-procedure

Omdat we over de operatie praten geeft dr. Oliekan twee termen aan: De vriescoupe en de MARI-procedure. De vriescoupe is een techniek die tijdens een operatie wordt uitgevoerd om te bepalen of het weefsel kwaadaardig is. Dit gebeurt door de patholoog. Dit is wat men nu aan mij heeft voorgesteld. Alleen zou ik dit niet tijdens de operatie willen laten doen maar als ik met de gehele chemokuur klaar ben. Zodat ik voor de operatie weet waar ik aan toe ben. Bij de MARI-procedure plaatst men een jodium bron (dit is inmiddels gebeurd bij mij) en dan wordt één klier verwijderd. Althans als van tevoren is gebleken dat niet meer dan drie klieren zijn aangedaan.