De eerste vakantie

Voor het eerst op vakantie 15-6-2019 | 22-6-2019

Vorig jaar konden we niet op vakantie. Dr. Toetha raadde het mij af. Dat was een domper voor ons. Daarop zei ik tegen de kinderen: “Volgend jaar halen we de schade in!” Volgend jaar is nu gekomen. Lars had het er steeds over dat hij zo graag op vakantie wilde. Lekker naar een warme bestemming met het vliegtuig. Lars loopt stage bij ons op kantoor daardoor kan ik makkelijk besluiten om er even tussenuit te gaan, hij kan immers zijn uren later inhalen. Nu Merel om de week bij haar papa is kan ik zomaar een weekje op vakantie met de oudste. Lars heeft ook heel wat op zijn dak gehad afgelopen jaar. Samen een weekje weg klonk als muziek in de oren. We gingen naar het reisbureau en stapten de deur uit met een week naar een luxe Resort in Turkije. Lars had al wat voorwerk gedaan en wilde niet te ver reizen vanaf het vliegveld. Het werd daarom iets in de buurt van Side, Hotel Sunis KumKoy Beach met fitness, strand en all-inclusive. Maar eenmaal geboekt kreeg ik last van mijn moederhart. Voor het eerst in negen jaar zonder Merel op vakantie. Ze gaat elk jaar zowel met ons als ook met haar vader, maar toch. We moesten het haar ook vertellen. Verdriet trok over haar gezicht. En niet alleen dat. “Mam, ik ben ook bang dat er iets met jullie gebeurt.” Och, mijn meisje. Ik legde haar uit dat het een heel natuurlijk gevoel is als je van iemand houdt. “Maar we gaan ook met z’n drietjes naar een warm land met het vliegtuig, in de zomervakantie als je bij ons bent.” En het goede nieuws was dat ze de laatste dag, als wij aan het reizen waren, bij haar nichtjes en neefjes mocht gaan logeren. Haar gezichtje klaarde al op.

Uitkijken naar 15 juni

Nog zo’n zes weken tot aan de vakantie met Lars. Wat een heerlijk vooruitzicht om een weekje weg te gaan en ook qua werk goed te plannen, omdat het nog even duurt. Het vooruitzicht was heerlijk, maar mijn zin moest gek genoeg nog komen. Lars kon niet wachten en had er helemaal zin in. Wat heerlijk om dat te zien, daar alleen al werd ik blij van. En die zes weken vlogen om alsof het twee weken waren. Inmiddels ben ik begonnen aan de oedeemtherapie. Tot aan de vakantie heb ik vier behandelingen gehad en ik merk er nog niets van, eigenlijk juist het tegenovergestelde. Mijn borst wordt steeds dikker en het is behoorlijk pijnlijk. Hardlopen gaat lastig, zelfs met een sport BH. Na de vakantie maar even zien hoe het dan is. Mijn schoonzus gaf het advies om alvast ‘een parking’ te regelen waarbij je je sleutels maar hoeft te geven en je voor de deur bij Schiphol uitstapt. Dit regel ik nog even. Wat een uitvinding!

Dan is het zover!

Ik merk dat Lars best wel een stresskip is. We hebben de stoelen gereserveerd, de parking geboekt en we zijn online ingecheckt. Volgens mij kunnen we makkelijk anderhalf uur van tevoren aankomen. Maar nee, we moeten vroeger volgens hem. Dus zetten we om drie uur ‘s nachts de wekker zodat we uiterlijk om kwart over vier kunnen vertrekken. Zoals gezegd kunnen we bij Terminal drie onze auto neerzetten en de sleutels aan een chauffeur geven. We krijgen de auto gewassen terug. Meteen bij binnenkomst kunnen we in de rij gaan staan en dan blijkt dat de zelfscanbalie defect is. Daardoor staan we erg lang te wachten. We zien een uur later nog mensen binnenkomen, die dan pas in de afgeslankte rij gaan staan. We hadden nog een uurtje in ons bed kunnen liggen! En dan eindelijk met wat vertraging gaan we de lucht in, op naar het zonnige Turkije.

Mooi Resort

De vakantie is begonnen, we zijn aangekomen in Turkije op het Resort en het is er prachtig. Rechtstreeks aan de zee, mooie zwembaden en ook vanbinnen ziet het er allemaal prachtig uit. Wat bijzonder om dit samen met Lars te doen, wat een avontuur en wat mis ik Merel! We kunnen meteen naar het restaurant. We frissen ons op en gaan lekker eten. De volgende dag gaan we aan het zwembad liggen. Ik heb drie boeken meegenomen waarvan ik er al eentje bijna uit heb. Ik kreeg een aantal jaar geleden van Wim het mooie boek ‘Waarom is niet iedereen zo liefdevol als jij?’ voor mijn verjaardag en pas nu is de tijd gekomen om het te lezen. Wat een prachtige inzichten haal ik hieruit! Met tranen in mijn ogen lees ik de inhoud van het boek, deels herkenbaar en deels nieuw voor me en het voelt als thuiskomen. Ik heb al veel te lang veel te weinig gelezen realiseer ik mij. In het tweede boek ‘De Salon Filosoof’ was ik al begonnen in Nederland en lees ik ook in één ruk uit. En ook dit boek ontroert me zo. Het derde boek ‘Master your Mindset’ gaat wat langzamer. Heerlijk om weer tijd en rust te hebben om te lezen. Het is vooral het laatste eigenlijk. In de ochtend ben ik al vroeg wakker en zet ik elke dag op de laptop een speciaal programma aan voor de zaak zodat ik geen achterstand heb als ik terug ben. Daarna werk ik het nog even bij als we aan het zwembad liggen, dat is dan ook het enige wat ik doe voor mijn werk.

Sporten

We hadden ons voorgenomen om elke dag te gaan sporten in Turkije. We hebben het Resort geselecteerd op sportfaciliteit. Ik denk dat ze hier iets anders verstaan onder sporten dan wij Nederlanders. Het is een klein zaaltje met beperkte wat verouderde apparaten. Ik ga trouw elke dag, maar Lars vindt er niet zoveel aan en slaat af en toe over. Ik ga ook een keertje buiten het Resort hardlopen, heerlijk. Maar ik heb erg veel last van mijn borst. Ondanks de sport-BH moet ik de boel vasthouden. Het is rustig op straat om half zes dus dat maakt niet uit. Maar comfortabel is het allerminst. Ik word ingehaald door een Belg met een fantastisch lijf, die slechts in een sportbroek gekleed zeker wel vijftien kilometer per uur hardloopt in de brandende zon. Wauw, wat ben ik jaloers. Het is heerlijk om zo in vorm te zijn. Dit inspireert me wel. Ondanks de beperkte keuze van apparatuur ben ik blij dat ik toch elke dag van de week aan het bewegen ben. Zonnen, eten en dan niet sporten is voor mij geen optie!

Bijzondere gesprekken

Tijdens het avondeten komen er zo nu en dan mooie gesprekken op gang met Lars. Vragen als ‘Wat vind je echt leuk als je nergens rekening mee hoefde te houden, als geld en andere factoren geen rol zouden spelen?’ Daar moet hij even over nadenken, we discussiëren daar dan over. Daarna stelt hij dezelfde vraag aan mij. En regelmatig lees ik stukjes uit de boeken voor die ik aan het lezen ben. Mooi om zulke gesprekken te voeren met een jongvolwassene. Met Lars kun je heel goed over deze onderwerpen praten. Naast serieuze gesprekken hebben we zoveel lol. Regelmatig bescheuren we het van het lachen. We hebben samen iets wat we delen wat zo grappig is, ik kan niet eens benoemen wat het is. Dan beginnen we zo te lachen en steken we elkaar aan.

Dagen vliegen voorbij

De week vakantie in Turkije zit er weer op. Omdat we van elke minuut hebben genoten, voelt het niet heel kort. Maar als het dan voorbij is realiseer je je wel dat de tijd snel gaat. Lars is het met me eens, hij heeft ook het gevoel dat we langer zijn weggeweest. Leuk om te zien dat Lars zo sociaal is en met mensen een praatje maakt. Hij was een geliefde gast bij het animatieteam. Steeds komen ze hem weer halen om ergens aan mee te doen. Op de surfplank staan op het water en proberen je tegenstander met een zachte lange slurf van de surfplank te meppen zodat deze in het water valt. Ik heb ervan genoten! Ik ben anders teruggekomen door de boeken die ik gelezen heb en de inzichten die ik gekregen heb. En ik merk ook dat ik dagelijks geconfronteerd werd met afgelopen jaar. Mijn lijf wilde helemaal niet wat ik wilde. Ik ben niet meer zo elastisch, sneller moe en mijn bikini zat raar omdat mijn ene borst veel groter is dan de andere. En mijn borst en oksel doen vaak pijn. Het is niet erg om niet meer dezelfde te zijn. Wel merk ik dat ik opnieuw mijn evenwicht moet vinden met mijn nieuwe ‘ik’.

Terugreizen

Op de laatste dag loop ik in mijn pyjama naar de bar. Er liggen van die mooie badjassen in de kamer die we niet gebruikt hebben. Het enige nadeel van vakantie vind ik het gemis aan echte goede koffie. Het is nog zo vroeg, het hele Hotel is in rust. De laptop staat alweer aan om z’n werk te doen en ik snak naar koffie. Dus ga ik naar de bar in de lobby voor een latte macchiato. Maar het is echt stil, niemand te zien. Ik ontdek iemand bij de operator balie en vraag of het mogelijk is om koffie te krijgen. Hij gaat iemand bellen. En ja hoor, een minuut of tien later zit ik lekker met een latte aan de bar. Zo nu en dan komt er een gast om ook iets te bestellen. En hoe vroeg het ook is, er komt een stel die Martini bestelt. Om zes uur ‘s ochtends al aan de alcohol. De warme zomerlucht waait naar binnen, de zon staat al volop te schitteren. Wat een prachtig tafereel. Ik neem nog een latte en rond zeven uur ga ik terug naar de kamer. Vandaag vliegen we terug naar Nederland. We gaan nog lekker even ontbijten en om tien voor half tien staat de bus voor de deur.

Op het vliegveld staat ons een avontuur te wachten

De busreis verloopt soepel. Als we eenmaal ingecheckt zijn op het vliegveld is het nog een anderhalf uur tot het één uur is en we gaan opstijgen. Tijd voor een bakkie koffie! Maar ondertussen krijgen mensen sms’jes binnen dat de vlucht is vertraagd. Een ander zegt weer dat het niet waar is. Op de borden staat ook nog steeds één uur aangegeven. We gaan ondertussen wat drinken en in de winkeltjes snuffelen. Maar even later blijkt toch dat we vertraging hebben. Lars en ik kopen allebei een internetbundel, dan kan ik wordfeudten en Lars een spel spelen. De tijd gaat snel en we lopen naar de gate waar we moeten instappen. Ondanks alle security checks die we al meegemaakt hebben volgt hier nog een stevige security. Ze vertellen ons dat het om een willekeurige selectie gaat. Lars mag doorlopen en ik moet gecheckt worden. Gelukkig heeft hij de handbagage en hoef ik die niet helemaal uit te pakken. Maar mijn schoenen moeten uit, mijn tasje open, de fotocamera tas open, mobiel uit het hoesje en met een doekje gaan ze overal overheen, ook over mijn armen, vingers en pols. Dat doekje gaat door een machine en wordt gecheckt op stoffen. Daarna volgt een bodycheck. Het zorgt voor een lange rij. Als we dan eenmaal zitten blijkt dat er nog meer vertraging is, er is een technisch mankement aan het vliegtuig. We zitten met aardige mensen en kletsen onze tijd vol tot we eindelijk om vier uur de lucht in gaan.

Traantjes van Merel

Als we geland zijn is er net een ander enorm groot vliegtuig geland uit Dubai. Bij de paspoortcontrole staat dan ook een enorme rij. Tjonge wat een dubbel geluk hebben wij vandaag! Lars heeft een feest en omdat we eigenlijk al om half vijf zouden landen op Schiphol, kon hij met gemak naar het feest van Guus. Maar we moeten Merel nog ophalen in Velddriel. Lars is chaggie omdat hij erg laat op het feest zal aankomen. Ons neefje is jarig geweest, we hebben dus een cadeautje bij ons en ook voor de anderen. Als we binnenkomen begint Merel enorm te huilen. Ze is zo blij om ons te zien en heimelijk had ze zich een beetje zorgen gemaakt, vertelt ze me later. We geven elkaar een dikke knuffel! We blijven eventjes en dan gaan we naar huis. Zorgen dat Lars naar het feest kan en ik met Merel lekker kan gaan slapen. Zucht, wat een mooi avontuur hebben we meegemaakt na heftig jaar van behandelingen. Ik ben dankbaar dat ik dit heb kunnen doen.