de oplossing voor mijn diagnose

Ik ben er stil van; het boek met de oplossing voor mijn diagnose is op deurmat gevallen

Een dik boek, ‘Het verzwegen verhaal’, over kanker van professor Brian S. Peskin. Het boek is op A4 formaat en heeft 490 bladzijdes. Hier heb ik een hele kluif aan. Ik blader naar de index en bekijk de onderwerpen en ook het hoofdstuk over voeding, want daar ben ik het meest in geïnteresseerd. Maar dan verman ik mezelf; ‘Iris, je gaat het boek netjes vanaf het begin lezen en achterstevoren en niet in delen.’ Meteen lees ik al een interessant feit; fermentatie van cellen. Cellen horen op zuurstof te leven, maar als er een tekort aan zuurstof is gaat de cel over op fermentatie. De energiebron van fermentatie is suiker. Mijn oortjes zijn meteen gespitst. Het boek boeit me nu al. Vooral omdat ik gek ben op alles wat zoet is. Snoepjes, koekjes, pepernoten, Port. Ik ben ook gek op gezond eten maar mijn drang naar wat je beter niet kunt eten is nooit verdwenen. Ook niet toen ik een periode Ayurvedisch at of toen ik een jaar Paleo volgde. Wel voelde ik me veel beter in die periode. Maar nooit ben ik genezen van de verboden lekkernijen. Wie weet is dit boek de oplossing voor mijn diagnose die ik halverwege 2018 kreeg.

Ingewikkeld en lang

Als ik het boek uitpak zakt de moed me in de schoenen. Het is een zwaar boek met harde kaft, behoorlijk dik en als ik er doorheen blader best ingewikkeld. Ik snap wel dat er veel mensen afhaken en de informatie daardoor onder mensen zoals ik niet echt verspreid raakt. Ik ga er daarom voor mezelf een simpele uitleg aan te geven. Een eenvoudige begrijpbare vertaling maken. Om patronen te kunnen veranderen is het voor mij belangrijk te weten ‘waarom’. In alles heb ik altijd de behoefte om het ‘waarom’ te begrijpen, gevolgd door ‘het hoe’. Ik denk al tijdje na over waarom ik borstkanker kreeg. Het lichaam is onvoorstelbaar intelligent. Het is me niet zomaar overkomen. Dan weet ik wel dat de oncoloog me vertelde dat het gewoon domme pech is geweest. Ik kan niet geloven dat het zomaar is ontstaan. Door mijn ongeloof begint de zoektocht naar de echte reden. Dit dikke grote boek blijft op tafel liggen, elke dag lees ik er een stukje uit. Het maakte me nu al blij, omdat ik er al kleine stukjes informatie uithaal die me helpen. Nu krijg ik het gevoel dat ik de oplossing voor mijn diagnose ga vinden, zodat ik ervoor kan zorgen dat het niet meer terugkomt.

10 jaar kankervrij

Door de fotoshoot van de Libelle kwam ik Monique tegen. De Libelle wilde verschillende verhalen optekenen, ook een verhaal van een vrouw die tien jaar geleden borstkanker kreeg. Ik heb nog contact met haar en ze postte iets op Facebook waardoor ik haar weer eens een berichtje stuurde. Zij vertelde mij dat ze een boek over kanker had gelezen waardoor zij al jaren bepaalde vitamines slikt die in dat boek worden aanbevolen. Sinds een poosje ben ik zoekende, omdat ik voel dat ik eraan toe ben om er meer van te gaan snappen. Ik ben in mijn zoektocht vastgelopen omdat artsen die hier veel van weten geen consulten meer doen. Richard de Leth bijvoorbeeld is overgestapt naar spreken voor groepen over voeding om meer mensen te kunnen bereiken en ontvangt geen cliënten meer. Ook de therapeuten waar hij naar doorverwees zijn niet meer beschikbaar. Alles wijst ernaar dat ik op eigen onderzoek uitga. Waar de meeste weerstand zit, ik wilde gewoon bij iemand langs gaan die mij wijzer kan maken. Lekker praktisch. Nu moet ik zelf op onderzoek uit. Maar op één of andere manier voelt het zo goed. Het is nu vier dagen geleden dat ik zes kilometer hardliep en nu nog steeds heb ik ontzettend stramme spieren. De trap af naar beneden, het lopen, alles gaat zo lastig. In dit dikke boek ga ik antwoorden en oplossingen vinden. In één klap is mijn motivatie en energie geboren om dit te gaan doen.

Hoe het boek begint van prof. Brian Peskin

‘Kanker is geen indringer maar een verdedigingsmechanisme om te overleven.’

De celmembraan de sleutel. Het gaat om de plasmamembraan en niet de stoffen die er doorheen gaan met betrekking tot het oxidatieve metabolisme – stofwisseling – van de cel.
Een cel heeft zuurstof nodig om energie te krijgen, dit noem je respiratie of celademing.
Als er te weinig zuurstof is gaat een cel over op fermentatie. Fermentatie van suiker is een manier voor een cel om door te kunnen gaan. In het proces van te weinig aanwezige zuurstof sterven er cellen af en er overleven cellen.
De cel die overleeft vervult zijn primaire missie, in leven blijven en zichzelf voortplanten. Onwetend dwingen we onze eigen cellen om kankerachtig te worden. Nadat dit is begonnen, verergert de ziekte, kan dit jaren doorgaan omdat de mens niet merkt dat dit gaande is.
Chronische zuurstoftekort beschadigt de cellen.
Een kankercel die op fermentatie draait kan in leven blijven maar de cellulaire intelligentie neemt af. Ze verspreiden zich als nutteloze massa’s weefsels.
De cellen die kunnen zullen overleven door gebruik te maken van fermentatie en de overblijvende cellen zullen omkomen als ze niet in staat zijn om suiker als brandstof voor het overleven te gebruiken.
Kanker is niet genetisch van origine.
‘Borstkanker is geen plaatselijk probleem. Het is een probleem van het hele systeem, heel het lichaam’ aldus prof. Brian Peskin.

Weetjes ….

Alle cellen ademen, maken gebruik van zuurstof. Alle cellen kunnen in meerdere of mindere mate fermenteren.
Chemo en bestraling dodencellen, de kankerachtige en de gezonde. Normale cellen overleven dit.
Tijdens de latente periode van kanker zijn cellen ‘gewend’ geraakt aan de zuurstofarme omgeving en kunnen zich makkelijk opnieuw tot een volledige kanker ontwikkelen. Behandeling zal minder effectief zijn omdat er een efficiënte cel is ontstaan door eerdere behandelingen.
Cellen proberen in leven te blijven, maar dat ze niet voldoende zuurstof kunnen bemachtigen om te ademen. Zonder zuurstof draaien ze op suiker (koolhydraten), de energiebron voor fermentatie. Kanker is de allerlaatste inspanning van een cel om te overleven. En als kankerpatiënten koolhydraten eten, voeden ze kanker.

Zuurstoftekort ….

De eerste vraag die bij mij ontstaat is hoe we aan een zuurstoftekort komen? Daar geeft Peskin antwoord op. En dat is heel eenvoudig; door bewerkte oliën en verkeerde vetten te eten.

Stilletjes

De kop is eraf van dit dikke boek. Wauw, ik ben er stil van. Wat een inzichten! Toen ik het traject afsloot bij de oncoloog vroeg ik hem wat ik nu anders kon doen met mijn voeding. Hij vertelde mij dat ik niets anders hoefde te doen, dat er hiervoor geen specifieke voedingsrichtlijnen zijn. ‘Er zijn wel trends gaande, maar niets wat bewezen is.’ Die uitspraak staat haaks op dit boek van prof. Brian Peskin. Het werk van dr. Otto Warburg ligt ten grondslag aan dit boek, een groot biochemicus en Nobelprijswinnaar. Het boek heeft als uitgangspunt een wetenschappelijk perspectief. Ik kan niet wachten tot ik de rest gelezen heb.