Een weekje vakantie zonder al te veel toestanden

De zomervakantie, een weekje niets

Week vijf van de zomervakantie. Merel is de laatste twee weken van de vakantie bij mij. Deze week geen chemo, geen oncoloog, geen bloedprikken, geen AVL. Alleen de ejectiefractie in het Verbeeten instituut in Tilburg. Dit is een hartknijptest van de linkerkamer van het hart die het bloed rondpompt. Dit wordt regelmatig gemeten omdat chemo een vermindering van de pompkracht kan veroorzaken. Eerst wordt er een injectie met radioactieve vloeistof ingespoten, daarna plakkertjes geplaatst en word ik verbonden met het apparaat voor de meting. Alles bij elkaar duurt het vijftien minuten en het is niet vervelend. De eerste ejectiefractie werd gedaan voor de chemo en toen was de uitslag 65%. Die uitslag is prima want deze hoort tussen de 60-70% te zijn. Helaas mag de aardige verpleegkundige niet meedelen wat het percentage nu is.

Heerlijk

Het is geweldig weer tijdens de zomervakantie. Een ware hittegolf. We zijn veel thuis en ik merk dat ik de opruimwoede heb. Merel heeft piano gespeeld en die fase is zo’n beetje voorbij. Aangezien de piano veel ruimte in beslag neemt, besluit ik deze op marktplaats te zetten. Het toeval wil dat iemand uit de straat de piano graag overneemt. Samen met Lars en Merel krijgen we het voor elkaar om het zware instrument via de openslaande deuren naar buiten te krijgen. We moeten ons in allerlei bochten wringen maar uiteindelijk staat ie buiten! Ik besluit het interieur anders te zetten en nadat ik wat geschoven heb zie ik diverse beschadigingen aan de muur. Gelukkig heb ik de emmer muurverf bewaard en tip ik alle lelijke plekjes aan. Wat een ruimte opeens in huis. Ik ben de hele dag zoet met verven, opruimen en uitzoeken. Maar het is dankbaar werk.

Hapje eten

Mijn lieve nicht en haar partner nodigen ons uit voor een etentje. We tuffen gezellig richting Freeswijk en gaan bij de Chinees tapas eten. Alle gerechten van de kaart zijn in kleine tapas hapjes gemaakt. Bij elke ronde bestellen we drie hapjes per persoon. En zolang ik maar geen gluten neem kan ik toch veel eten. Lars is dol op tapas, Merel is niet zo’n makkelijke eter maar gelukkig hebben ze ook patatjes. Voordat we bij de Chinees naar binnen stapten kwamen we langs een kledingwinkeltje met onder andere het merk Stone Island en 50% sale! Lars is gek op dat merk en hij scoort twee mooie truien! Na de Chinees gaan we nog even koffie drinken bij de Italiaan voordat we teruggaan naar het huis van Marjolein en Andre. Wat een gezellige avond! Rond half tien rijden we weer naar huis. Na een half uurtje rijden begint het donker te worden en opeens slaat de vermoeidheid toe. Het moment overvalt me enorm. De lichtjes van de auto’s voor me slaan over en zie ik dubbel. Ik raak mijn oriëntatie kwijt. Daarom pas ik mijn snelheid aan. Ik vraag Lars of hij samen met mij wil opletten. Wat ben ik blij als ik thuis ben! ‘s Avonds autorijden is nu even niet verstandig meer.

Lunchen bij moeders

Inmiddels zijn opa en oma op hun nieuwe stekkie in Den Bosch aardig gesetteld. En wat moet je nu tevreden opa’s en oma’s die alles al hebben geven? Op die allereerste dag dat ze aankwamen in het appartement had ik een ontbijt laten bezorgen. Samen met de kinds zijn we het winkelcentrum ingedoken om een mand met leuke dingen samen te stellen. Het werd een mand met romantiek, iets lekkers te eten en te borrelen en voor opa om lekker te ruiken. En wat zitten ze er lekker te wonen, vlakbij een mooi winkelcentrum, in een ruim appartement. Oma had lekkere broodjes gehaald voor de lunch en speciaal voor mij een heerlijke witlofsalade gemaakt. Alleen sloeg mijn vermoeidheid weer toe van de celdelingsdagen. Na een paar uurtjes zijn we weer naar huis getuft.

Lichamelijke ongemakken

Ik merk dat bij elke chemo de ongemakken weer anders zijn. Deze keer begon de celdeling later waardoor ik al enthousiast was dat ik het deze keer zou overslaan. Het aanleggen van het infuus was de laatste keer niet goed gegaan en daardoor heb ik al een week last van mijn arm. Dik en opgezet en mijn aderen doen zeer. De tintelingen in mijn voeten zijn dagelijks merkbaar. Nu na vijf dagen begint het gelukkig af te nemen. De slijmvliezen in mijn mond spelen weer op. Dat heeft een pijnlijke droge mond tot gevolg. En mijn smaak is vervormd. Wel heb ik afgelopen twee nachten elf uur per keer geslapen. Jihoe! Dan kan ik morgen weer gaan starten met hardlopen. De komende week is de beste week van de cyclus. Ik heb mijn chemo verzet naar de vrijdag. Dat betekent dat ik het maximale uit de rustperiode kan halen..