Feestje met chemonagels en liefde

13 april ons verjaardagsfeestje

Op 14 maart was ik als laatste van ons drie jarig. We verjaren namelijk alle drie binnen anderhalve maand. Ik wilde toen al een feestje plannen waarop een vriend zei: “Zou je dat nu wel doen tijdens je bestraling?” Good point. Daar denk ik nauwelijks over na. Dankjewel nog Wim. Dus het werd zaterdag 13 april, twee weken na de bestraling. Van tevoren dacht ik nog: dan zal ik toch wel opgeknapt zijn? Ik wist niet dat de bijwerkingen juist tot twee weken na de bestraling nog de kop op kunnen steken. De bijwerkingen zijn inderdaad nog niet over. Wel heb ik in afgelopen weken wat kunnen bijslapen. De dag voor het feestje ben ik met de kinderen naar de Sligro gereden om inkopen te doen voor het feestje. Lekkere hapjes en zo. Stiekem merk ik dat dat me toch veel energie kost. Dan ben ik niet de gezelligste, dat realiseer ik me ook. Ik ben blij dat ik dat van mezelf zie en daardoor mezelf een beetje kan bijsturen. Chemo klaar, operatie achter de rug en de bestraling ook afgerond. Kinderen jarig geweest en ikzelf ook, dat is toch een feestje waard?! Opnieuw mooie herinneringen maken met elkaar. Merel had al eens gezegd, er komt toch nog wel een grote mensen feestje?

Chemonagels

Tijdens alle chemo behandelingen zijn mijn nagels gespaard gebleven. Mijn haar ging eraf en mijn wimpers vielen uit, maar daar hadden we een oplossing voor. Mijn wenkbrauwen waren ook flink uitgedund, maar gelukkig nog wel zichtbaar. Ik was trots dat ik in ieder geval nog lange mooie zelfs harde nagels had! Het zijn maar kleine subtiele vrouwelijke kenmerken maar tijdens mijn traject wel belangrijk. En nu de laatste weken na de bestraling ineens: krak, nagel gebroken, daarna een scheur, daarna nog een scheur. Na de chemo heb ik nog een tijdje alle supplementen doorgeslikt, maar toen het op raakte heb ik het niet meer aangevuld. Het is steeds een rip uit mijn lijf en heb ook wel de overtuiging dat je lichaam het op een gegeven moment zelf weer moet kunnen. Voor het feestje had ik een paar weken geleden een jurk gekocht. Merel had deze uitgezocht voor mij. Een prachtige zwarte jurk met een overslag en roesjes. Continu blijf ik haken met die scheurtjes en als iets verkeerd vastpak of optil scheurt er nog meer. Het scheurt in het vleesgedeelte van mijn nagelbed. Zo geen vrouwelijk gevoel. Ik word er knorrig van merk ik. Toch maar weer de supplementen besteld.

PriveOber

Ik had me voorgenomen om tijdens het feestje niet continu te gaan rennen en vliegen. Via via hoorde ik van de PriveOber en schakelde hen in. Dat is echt geweldig. Ik heb de ober het één en ander uitgelegd en daarna hoefde ik me nergens meer zorgen over te maken. Af en toe heb ik de neiging om toch drankjes te gaan halen, maar de ober had het al gauw door! In plaats van thuis heb ik de ruimte op kantoor gebruikt. Lars had een paar vrienden uitgenodigd en Merel rende door het kantoor heen met nichtjes en neefje. Een leuke dolle boel. Nichten en tantes die ik weinig zie waren er ook en de ober kwam steeds langs met lekkere hapjes. Een klein intiem feestje. Superfijn. Met de polaroidcamera die we voor het werk gebruiken nam ik van iedereen foto’s, zo leuk!

Liefde

We zijn allemaal zo verwend met bloemen, lekkernijen, cadeaubonnen, verzorgingsproducten en een prachtig negligé (over vrouwelijkheid gesproken). De oom van Lars komt altijd met leuke dingetjes: Een roos voor bij Merel in het haar, een strandtas voor mij en hint, hint, een soort toverlamp waar Lars te groot voor is en die Merel prachtig vindt. Het fijnste van alles is om weer een verjaardag te kunnen geven omdat ik genezen ben. Dat ik het achter me kan laten en weer zonnig de toekomst kan inkijken. En mooi om te zien hoe de verbinding met mensen intenser is geworden. Al blijft het zo met een feestje dat je niet met iedereen te gelijk kan praten. Ik heb zo’n irritant stemmetje in me dat ik mensen tekortdoe. Want tijdens het ziekteproces heb ik zoveel lieve steun gehad, dat ik dit het liefste aan iedereen zou willen teruggeven.