Gisteren, vandaag en morgen

Vandaag is het zondag

Ik was rond vier uur ‘s ochtends wakker vandaag. Zoals zo vaak. De huisarts zei: “Je moet je slaapritme verleggen.” Tja, dat is een inzicht wat ik zelf nog niet had bedacht. Natuurlijk weet ik dat. Hij had beter kunnen zeggen hoe ik mijn slaapritme kan verleggen. Vrijdagavond bracht ik Lars weg om te gaan logeren bij zijn neefje. Gezellig aan de koffie bij Thijs en Eva werd het toch stiekem wel laat. Ik was pas om half één thuis. Mooi, dacht ik. Kan ik morgen eens uitslapen! Steeds doe ik pogingen om mijn slaapritme te veranderen. Maar nee, het was een woelige nacht met veel wakker worden, opvliegers en uiteindelijk maar vier uurtjes slaap. Dan ben ik ‘s avonds heel moe en val ik om zeven uur in slaap op de bank. En kruip ik om half acht toch mijn bedje in. Dus dokter, het verleggen van mijn ritme is makkelijker gezegd dan gedaan.

Vroege uurtjes

Nu vind ik het niet zo erg, die eerste uurtjes van de vroege ochtend vind ik heerlijk. Het regent veel valt me op en vanochtend hoorde ik voor het eerst vogeltjes. Het is nog februari, maar dat zijn wel de eerste subtiele tekens van het voorjaar wat op ons wacht. Ik kan niet wachten tot het voorjaar weer aanbreekt. Dit weer, de kou, de regen en de wind maken mij niet zo blij. Dit jaar meer dan anders heb ik last van het weerbarstige weer. Omdat ik het zo vaak koud heb helpt dit weer niet mee. De verwarming moet ik hoger zetten, extra dekentjes als ik in de ochtend vroeg op ben en op kantoor extra verwarming. Dan komt één van mijn collega’s mijn kantoor binnen en roept: “Wat is het warm hier.” Ik merk dat mijn lichaam mijn temperatuur nog niet goed kan reguleren. Dan denk ik aan wat Richard de Leth adviseert, koude douchejes. Oh echt, ik moet er niet aan denken. In de ochtend ga ik vaak onder een hete douche staan, juist om me op te warmen.

Morgen naar Verbeeten, instituut voor Radiotherapie

oals altijd ben ik stoerder dan in werkelijkheid. Of misschien is het juist wel een handig dingetje van mezelf. Die bestraling ga ik wel even doen, dacht ik al die tijd. Ik maak me er dan niet zo druk om. Maar ik heb een zwikkie papieren thuis gestuurd gekregen en die heb ik zojuist ingevuld. Jeminee, vragen als ‘bent u afgevallen?’ ‘Heeft u een niet-reanimeren verklaring?’ ‘Heeft u een allergie?’ Officieel heb ik geen allergieën, maar ik denk wel dat ik er één ontwikkeld heb die onderzocht moet worden. Want de intense jeuk waar ik nu een aantal maanden mee rondloop gaat ook met hormoonzalven niet over. Maar het hokje misschien staat niet op het formulier, er staat alleen Ja of Nee. Door de formele vragenlijsten ga ik onwillekeurig toch zitten denken aan de maand bestraling die ik moet ondergaan. En er zijn natuurlijk patiënten die zo ziek zijn dat ze niet gereanimeerd willen worden. Ik zou willen dat ik al die zielen kon redden.

Op de koffie

Vandaag komen Marjolein en Andre een bakkie doen. Ik verheug me er nu al op. Zo gezellig, Marjolein heb ik in het nieuwe jaar nog niet gezien. Afgelopen jaar november werd er bij Andre NET een zeldzame vorm van kanker geconstateerd. Dit zette hun leven behoorlijk op zijn kop want voordat de diagnose gesteld werd, was er veel onduidelijk en werden er steeds verkeerde diagnoses gesteld. Deze vorm groeit gelukkig heel langzaam, maar het totale beeld is pas op 15 februari bekend. Pas dan komt er een behandelplan. Het eindeloos wachten is zenuwslopend. Ik begrijp ze als geen ander en andersom ook. Ik ga zo lekker voor ze koken en hapjes maken.

Gisteren

Om half zes gaat mijn telefoon, Lars aan de lijn. “Mam, we zitten hier te overleggen en kan ik nog een dag blijven slapen?” Ik vind het geen probleem. Maar Lars vraagt: “Voel je je dan niet eenzaam?” Haha, ik en eenzaam. Nee, ik voel me nooit eenzaam. ‘Nee joh, blijf lekker daar.’ We babbelen nog wat en dan hangen we weer op. Het is leeg zonder de kinderen, want ook Merel is niet thuis. Ze ging gisteren trouwens bowlen met het feestje van Tobias uit haar klas. Dat is bij ons om de hoek. Ik ben er nog even naartoe gelopen om haar gedag te zeggen. Leeg is wat anders dan eenzaam. Ik houd van de stilte om me heen en als ik drukte wil dan zoek ik dat wel op. Maar nu in deze tijd vind ik de rust juist heerlijk.