Goede dagen
Goede dagen en minder goede dagen
Dit weekend na de chemo van donderdag was een fijn weekend. Alles werkte mee met het zonnetje! Natuurlijk had ik nog wel buikpijn en krampen, maar als het eenmaal uit mijn lichaam is, klaart mijn lijf ook snel weer op. Zaterdag ben ik gaan hardlopen en moest na zes en een halve kilometer afhaken. Toch blij dat ik gegaan was. Bij het opstaan voelde ik me nog net zo florissant. Zeg maar gerust, meer een dood vogeltje dan wat anders. Dan sjok ik naar de keuken en begin ik met een B12. Even opfrissen, tandenpoetsen, hardloopkleding aan en dan met muziek op naar buiten. Als ik dan eenmaal loop, word ik vanzelf blij en opgewekt. Na een kilometer zegt Dolf in mijn oor dat er alweer een kilometer op zit. Na het hardlopen heb ik toch weer meer energie dan toen ik begon. En dank ik mijn lijf dat we dit samen kunnen doen onder de gegeven omstandigheden.
Zomer
En wat boffen we met het stralende zomerweer. Ook dat is bevorderlijk voor mijn gemoedstoestand. Lekker de tuindeur open en veel buiten kunnen zijn. En tijdens de zomervakantie van de kinderen is het natuurlijk ook erg fijn dat we nu lekker in de tuin in ons grote zwembad kunnen zwemmen. Samen met Lars heb ik twee weken geleden het zwembad van vier meter opgezet. Daar hebben we al veel plezier van gehad. Lekker zwemmen en dobberen.
Leuke dingen blijven doen
Overdag komt Wendi een bakkie doen en zoeken we het terras op voor een gezonde salade. Even weer bijkletsen in onze drukke levens. Een heerlijk moment. Merel is een week naar haar vader. Dat betekent dat ik met Lars leuke dingen kan gaan doen die meer van zijn leeftijd zijn. We gaan lekker sushi eten. Rijst en rauwe vis blijkt een weldaad voor mijn lijf, jippie! Daarna gaan we naar de film. Op de heen- en terugweg verzorgt Lars de muziek en aangezien wij in onze oude Cherokee een hele goede geluidsinstallatie hebben, kan de muziek lekker hard aan.
Top zondag!
Zondag is de beste dag! Als ik wakker word besluit ik meteen weer een ronde te gaan hardlopen buiten. Deze keer tien kilometer. Bij de zevende kilometer begint mijn buik te protesteren, maar niet zodanig dat ik niet meer verder kan. Dus ik houd het toch vol en het lukt uiteindelijk ook. Ik ben blij! Daarna was het plan om met de borrelvrienden naar Drimmelen te gaan, maar iedereen is lazy. Ook Lars wil lekker aan ons eigen bad liggen. Dus we veranderen de plannen en blijven thuis. Het alternatieve plan is om aan het einde van de dag met ons clubje en alle kids een hapje te gaan eten. Ik geniet met volle teugen van de zon, het water, gezond fruit en bouillon. Met factor 50 lig ik op mijn bedje. Heel officieel mag ik niet in de zon, maar dit is de eerste straal die ik opvang en vitamine zon doet me goed.