Een paar goede dagen en dan weer een paar mindere dagen

Een mooie valkuil; een paar goede dagen en dan weer een paar mindere dagen

Ik heb op Spotify een lijst gezocht met pianomuziek, ik ben de gewone muziek een beetje beu. De lijst met ‘piano op de achtergrond’ is een heerlijke lange lijst met piano gepinkel, echt rustgevend. Zelfs Lars vond het rustgevend toen hij na het werk binnenkwam met Finn. Zodra ik hem aan hoorde komen deed ik de muziek wat zachter in de veronderstelling dat ie het niet mooi zou vinden. ‘Dat is wel rustgevend’, aldus Lars. De jongens hadden vanaf zeven uur hard gewerkt om vrachten om te laden. Op zondag krijgen ze meer betaald, dus dat motiveert wel. Uitgehongerd plofte ze op bank met een Turkse pizza en mijn pianomuziek op de achtergrond.

Schrijven

Eens in de twee weken is Merel bij haar papa en dan heb ik wat tijd voor mezelf. Iets wat ik hard nodig heb op dit moment. Ik heb meer mindere dagen dan goede dagen. Het schrijven wat ik zo graag doe, laat ik zelfs links liggen. Niet alleen omdat ik me niet goed voel, maar ook omdat mijn progressie zo laag is. Wie wil dat nou lezen? Ik loop gruwelijk tegen mijn grenzen aan. Ik wil alleen maar vooruitgaan en kan moeilijk accepteren dat ik op dit moment door een zware periode ga en er een terugval is in plaats van vooruitgang.

Janken

De pianomuziek maakt verdriet los, merk ik. Een flink potje zitten janken vanochtend. De tranen vulden mijn brillenglazen. Ik was met een search bezig voor mijn werk en zag niets meer. Ik liep naar de keuken om keukenpapier te halen. Tranen stroomden over mijn gezicht, ik heb het laten gaan. Tjee, wat raakt het diep. En wat luchtte het op om even goed te huilen. Ik zag dat het bijna twaalf uur was. Lars zou bijna thuiskomen en mijn gezicht was rood. Aan de ene kant is er niets mis mee om te laten zien dat er ook verdriet is. Maar ik bedacht me, ik wil hem niet belasten met dit zware gevoel. In ieder geval was nu niet het moment. Gelukkig kwam hij pas een uur later binnen en was ik weer opgeklaard.

Idioot druk

Het is niet alleen het herstel van de behandelperiode. Het is de combinatie van het drukke leven met twee jonge kinderen en daarbij het herstel. Voor mij is het zo belangrijk om alles in een perspectief te kunnen plaatsen. Afgelopen week had Lars een cursusdag voor zijn autotheorie. Om half zes stonden we allemaal op om Lars weg te kunnen brengen voor deze dagcursus, ook Merel ging om kwart over zes mee. En ‘s middags moest ik mijn werk onderbreken om hem weer op te halen. Ook nog even gauw naar de mediamarkt om een printer te kopen voor Merel. De afgelopen week moest Lars naar de KNO-arts en ik had voor mijn werk twaalf afspraken. De oppas om ‘s avonds te kunnen sporten heb ik afgezegd. Ik was elke dag zo op. En het sporten heb ik eigenlijk wel nodig om te kunnen herstellen.

Valkuil

En dan opeens heb ik weer een paar goede dagen en word ik zo blij dat ik over mijn grens ga. Dan voel ik betere momenten aankomen en ga ik lekker borrelen met vrienden. Of een hele dag op pad. Het is zo lastig om steeds heel gedoceerd te zijn, want op die momenten voel ik de energie weer stijgen. Opeens heb ik geen last van mijn benen of benauwdheid. Het is zo bizar dat het vandaag zo goed kan gaan en ik me morgen ineens als een wrak kan voelen. De klachten hebben een onvoorspelbaar karakter. Ik heb een therapeut gebeld die me eerder wilde helpen toen er net bekend werd wat ik had. Op dat moment had ik mijn behandelplan al rond en leek het me overbodig. Maar nu in deze periode zou het wellicht wel kunnen ondersteunen. Ik heb hem gebeld en hij heeft veel ervaring met borstkankerpatiënten en de periode die erna komt. Woensdag ga ik naar hem toe. Ben erg benieuwd!