Het verzwegen verhaal over kanker

Een brok in mijn keel bij het lezen van de informatie uit het boek ‘Het verzwegen verhaal over kanker’

Ik lees momenteel het onderwerp ‘Preventief of genezen?’ Logischerwijs wordt aan de schrijver prof. Brian Peskin gevraagd of het programma wat hij in zijn boek adviseert kanker kan genezen. Hij antwoordt ‘misschien’. Wanneer een cel eenmaal kankerachtig is geworden, bestaat er geen enkele manier om hem terug te brengen naar zijn normale functie. Hij moet vernietigd worden. Vergelijk het maar met een afgebrand huis, dat kun je niet meer restaureren. Het kan dus soms te laat zijn voor iemand. Maar we kunnen wel proactief zijn in het voorkomen van kanker. Het antwoord van dr. Otto Warburg is dat kanker absoluut voorkomen kan worden. Waarom ligt een boek als dit niet in de wachtkamer bij afdeling oncologie? Het boek voorziet in een hoofdstuk met gedetailleerde wetenschappelijke onderbouwingen.

Het boek geeft antwoord op vragen

Waarom een roker die veertig jaar lang vijftien sigaretten per dag rookt geen longkanker krijgt. Want van de honderd mensen ontwikkelt vijfentachtig mensen geen longkanker. Deze conclusie trekt ieders aandacht. Bij mij begint in de verte het gevoel te ontstaan dat ik het predicaat ‘genezen’ heb gekregen maar ik eigenlijk niet genezen ben. Ik ben in remissie. De ziekte is gestopt maar niet genezen. Chemo geneest niet, het doodt alleen de kankercellen. Ik zit voor me uit te kijken naar de kerstboom die er nog staat en die ik vandaag ga aftuigen en aan de straat zetten. Poeh, ik vind het best heftig om mezelf dit te realiseren. De noodzaak voor het vinden van antwoorden voor preventie voelt ineens als zeer hoog. De opzienbarende feiten uit dit boek veroorzaken een brok in mijn keel.

Weetjes uit het werk, het verzwegen verhaal over kanker

De slachtoffers van kanker tussen de vijftien en veertig jaar hebben geen betere resultaten dan dertig jaar geleden. Bij de groep van vijfentwintig tot dertig jaar toont een recente analyse van de statistieken van het National Cancer Institute dat de overlevingskansen sinds 1975 in het geheel niet is gestegen. Het Memorial Sloan-Kettering Cancer Center in New York is een overlevingsprogramma voor jongvolwassenen aan het ontwikkelen, voor degenen tussen de twintig en vijftig jaar. Wanneer die mensen een hoog risico lopen voor late effecten van de behandelingen van kanker. Zoals hartaanvallen, die jaren na behandeling optreden. Dat is één van de bijwerkingen van immunotherapie, die ik samen met de chemo ook heb gekregen. Dr. Retsky, hoofdonderzoeker en docent chirurgie verbonden aan het Children’s Hospital Boston en aan de Harvard Medical School stelt dat meer dan de helft van alle terugval bij borstkanker door de operatie wordt versneld. Ik weet nog dat ik met dr. Tisscher gesproken heb over wel of niet opereren. Maar niemand ondersteunde dat die betrokken was bij mijn behandeltraject. Oncologen zijn depressief, uitgeput en overspannen. Een chirurg die eenvoudige reparaties van weefsels uitvoert, is in de meeste gevallen succesvol en heeft veel voldoening van zijn werk. Een oncoloog daarentegen is regelmatig betrokken bij een wanhopige race tegen de klok bij een onhandelbare ziekte. Ik lees deze zin letterlijk in het boek. En moet toegeven dat ik zelf ook al regelmatig heb gedacht. Als ik zat te wachten bij de oncoloog en de vele mensen aan de leestafel zag zitten, er slecht uitziend, zonder haar, bleek en soms zelfs niet meer in staat om te lopen. Hoe het voor een oncoloog moet zijn dat in veel gevallen kanker terugkomt of niet te genezen is. Ik was één van de weinige betere patiënten in de wachtkamer.

Overweldigend

Het liefst zou ik een maand vrij willen nemen om dit boek door te lezen en te bestuderen. Ik ben enorm onder de indruk van dit werk met verwijzingen naar onderzoeken, publicaties en wetenschappelijke onderbouwingen. Ik moet de neiging onderdrukken om niet meteen door te bladeren naar de oplossing. Maar ik merk tijdens het lezen hoe belangrijk de opbouw van dit boek is en van welke onschatbare waarde deze informatie is. Omdat er een bewustwording en transformatie moet plaatsvinden met betrekking tot de werking van ons lichaam. Alleen de oplossing lezen beklijft dan niet. Maar ik voel het ongeduld in mezelf. Tegelijkertijd is deze informatie zo overweldigend. Het duizelt mij na drie uur studie. Ik ga een Paleo cake bakken. De mixen daarvoor heb ik nog staan. Deze cake sluit 100% aan bij het voedingspatroon wat ik zal moeten gaan aannemen, zo ver snap ik het alvast. Ondertussen staat die kerstboom me nog steeds aan te kijken. Die ga ik samen met Merel maar eens opruimen.