Feestje voor Lars omdat hij 18 jaar is geworden

Zaterdag 7 maart is het zover: feest bij Haven12 omdat Lars 18 jaar is geworden

Op 21-02-20 is Lars achttien jaar! Het is alweer achttien jaar geleden dat hij geboren werd. Ik weet zeker dat alle mama’s het kunnen beamen. De tijd met kinderen gaat zo snel. Soms ga je door een lastige fase en dan vraag je je af wanneer het weer makkelijker wordt en voor je het weet zit je alweer in de volgende fase. Ik voel me gewoon geen mama van een achttienjarige. Ik ben zelf nog zo …. zo jong. En dan kijk ik opzij naar die ‘lange’ en voelt het als een hele goede vriend. We kunnen lachen om het AH-karretje na de boodschappen en we geen zin hebben om hem terug te brengen. Als niemand kijkt laten we hem staan en rijden we gauw weg. Dan bescheuren we het samen. Niet doorvertellen, het is een beetje asociaal.

Vandaag na het boodschappen doen in Oosterhout

Deden we het weer. Het is ons ding geworden waar we zoveel lol om hebben. Ik heb namelijk een vormpje aan mijn sleutelbos zitten, ooit gekregen van een klant en die kun je er weer uithalen zonder je karretje in die grote rij te hoeven zetten. We maken er iemand anders blij mee die geen vijftig cent op zak heeft voor het karretje. Zo vreselijk irritant is dat, sta je daar heb je geen passend muntje. Heerlijke knul is Lars. Natuurlijk kan ik hem soms ook achter het behang pakken, want ik heb die lange een beetje ‘verpest’ door vaak alles te regelen. Niet slim, maar ik doe het zo graag. Ik zorg zo graag voor ze. Ik houd zoveel van ze. Lars en Merel. Ze bekeken de wereld voor me. Afijn, we gingen naar Oosterhout voor de boodschappen bij Broeders, omdat ik weer die fucking alternatieve producten nodig heb vanwege de uitslag allergietest. Ik vraag meteen aan iemand om mee door de winkel te wandelen, voor wat ik allemaal nodig heb als je geen gluten en koemelk producten mag. Zo gaat het een stuk sneller. Ik krijg goede tips waar gelukkig ook nog lekkere dingen tussen zitten. In zoveel voedsel zit stiekem gluten, koemelk en ei met aanverwante ingrediënten.

Naar huis, boodschappen opbergen en opknappen

We rijden weer naar huis met een lekker muziekje aan. Lars regelt dat dan in de auto, heerlijk. Hij vertelt over de autorijles vandaag. Hij voorkwam een ongeluk, een bestuurder lette niet op. Volgende week op 12 maart gaat hij afrijden. Heeft ie zo meteen nog geen drie weken na zijn achttiende verjaardag zijn rijbewijs! Heel tof. Ik ga lekker tutten. Ik heb begin van de middag bij de kapper mijn haar laten uitföhnen. Eens kijken wat ik voor deze speciale gelegenheid ga aantrekken.

Even op en neer naar Tilburg

Daarna halen we Merel op bij haar papa zodat ze ook twee uurtjes bij het feest kan zijn. Toen we gingen kijken bij de locatie heeft Merel gevraagd of ze mag meehelpen en dat is ze niet vergeten. Maar eerst nog even naar huis om haar om te kleden en ze wil ook even tutten. Daarna vertrekken we met z’n drietjes naar Haven12. Als we binnenkomen staat er een alcoholvrije cocktail met een soort fluffie room klaar en die smaakt geweldig. Merel krijgt uitleg over de bar, glazen wassen en bier tappen. Ze is helemaal in haar element.

Eerst de maten van Lars arriveren

Leuke jongens zijn het, de vrienden van Lars. Ik geniet net zo hard als Lars, misschien wel meer. We hebben de gasten gecombineerd. Het grootste deel zijn de vrienden van Lars en een bescheiden paar van mij. Opa en oma en oom en tante ontbreken natuurlijk ook niet. Hij krijgt van drie schoolvrienden en zijn beste maat een ‘Vliegtocht’. Hij mag zelf vliegen in een klein vliegtuigje. Lars kan zijn ogen niet geloven. Zo gaaf! Verder krijgt ie van iedereen een centje, hij wil dit jaar voor het eerst zelf op vakantie. Dus het krijgt een mooie bestemming, letterlijk en figuurlijk. Ik ga nu alvast ademhalingsoefeningen doen. Lars alleen op vakantie. Ik moet nog aan het idee wennen.

Trotse mama

Het feest is een rib uit mijn lijf, simpel zat. Maar het is Lars zo gegund. En achttien jaar word je maar één keer! Hij heeft tijdens de hele diagnose altijd klaar gestaan en zich moeten aanpassen. Ons gezinnetje stond in het teken ‘van…’ en regelmatig nog steeds, zeker met oog op het herstel. Dat ik hem dit kan geven, geeft mij zo’n fijn gevoel. Het is een superfeest. Lars heeft het ontzettend naar zijn zin en zijn vrienden komen ook steeds even zeggen dat ze het zo geweldig vinden. Met een grote glimlach en een weemoedige traan van dankbaarheid kijk ik terug naar dit mooie moment.