MRI en mammografie in AVL na drie chemokuren
Onderweg naar het AVL voor een MRI
Op drie augustus sta ik ingepland voor een check-up na drie chemokuren. De eerste MRI scan was voor de behandelingen. Deze MRI zal de vooruitgang laten zien tot nu toe en wat ben ik benieuwd! Om zes uur gaat mijn wekker en om kwart voor zeven zit ik in de auto. Ik kom maar moeilijk op gang na de chemo van gisteren. De rit naar Amsterdam verloopt moeizaam, onvast zit ik achter het stuur. En die leuke 4×4 van mij is zwaar om te rijden. Ik ben blij als ik heelhuids aankom. Ik moest een kwartier voor aanvang aanwezig zijn. Dat is gelukt.
Lieve verpleegkundige
Ik word opgehaald door een aardige vrouw. Ze legt me alles uit, alhoewel ik reeds weet hoe het gaat. Ik merk wederom de zorg waarmee zit dit doet. Ook het infuus wordt vakkundig gezet en gaat in een keer goed. Welke zender ik wilde horen, niet dat je er veel van hoort want het apparaat maakt veel geluid, maar toch. Beetje humor mag ik wel. Daarna aansluitend de mammografie en dat is echt een wereld van verschil met het ETZ. Het is geen fijn onderzoek maar zoals het daar gebeurt is het goed te doen. De verpleegkundige gaat achter mij staan en geleid me goed in het apparaat, daarna doet ze de scharnieren naar beneden en corrigeert mij steeds waardoor het pletten zo min mogelijk pijn doet. Het kan niet anders dan dat deze verpleegkundigen een specifieke training krijgen om het de patiënten zo aangenaam mogelijk te maken.
Familiale tumoren
Tenslotte loop ik langs de poli familiale tumoren voor het erfelijkheidsonderzoek. Ik ben relatief jong voor deze diagnose. Om erfelijkheid uit te sluiten heeft men voorgesteld dit te onderzoeken en ik sta daarachter. Zelf ben ik ook benieuwd! Ik heb vooraf een vragenlijst ingevuld over mijn familiegeschiedenis en er zijn nog wat vragen die ze willen stellen. Ze meten mijn hoofd op en vragen naar vetbulten. Een groter hoofd in dit verband geeft meer risico, ik heb juist een klein hoofd, jippie! Ik moet er wel om lachen. Verder leer ik veel interessante dingen. Er zijn niet twee maar drie borstkankergenen aanwezig als er sprake is van erfelijkheid. Twee kende ik er wel (BRCA1 en BRCA2), de derde (CHEK2) niet. De groep vrouwen die erfelijk belast is, is qua percentage laag. Op 13 augustus als ik weer in het AVL ben voor de uitslag van de MRI ga ik bloed prikken waarin ze het DNA gaan onderzoeken. Vijf weken later is de uitslag bekend.
Weer terug naar huis
De planning is uitstekend, rond half elf kan ik alweer naar huis. Ik ga nog even een latte macchiato halen in het restaurant van het AVL. Ik reken af en wat doe ik? Ik gooi de hele beker met koffie om, precies bij het pin apparaat en de kassa. Hele ravage. De vrouw achter de kassa roept naar een collega voor theedoeken, maar die staat iets te blenden waardoor ze het niet hoort. Ik loop er naartoe en kom snel terug met theedoeken, samen deppen we alles droog. Er ontstaat een lange rij. Ik voel me een beetje gênant. Zo onhandig. Maar de mensen reageren erg relaxed. “Kan gebeuren!”, roept iemand. En er wordt een kassa bijgedraaid. Inmiddels staat er weer een nieuwe latte macchiatto klaar die ik gratis mee krijg. Ik neem de beker mee naar de auto, zodat ik deze lekker rustig kan opdrinken tijdens de rit. Nog even een paar uurtjes naar kantoor en me voorbereiden op een gesprek wat ik later vandaag heb. Ik ben dik tevreden en blij dat ik de onderzoeken achter de rug heb.