Naweeën van dexamethason
Vierde dag na de 8e chemokuur
Fotoshoot
Gisteren deed ik een fotoshoot bij Kristel van Herpt voor ‘the new me’. Het lijkt wel of ik een make-over onderga die bewust gekozen is. Dat is natuurlijk niet zo. Het is een proces waar ik in geraakt ben. Ik had nooit gedacht dat ik nog eens een fotoshoot zou doen met een kort koppie! Eenmaal aangekomen bij de fotostudio werd ik ontvangen door een leuke vrouw. Daarna maakte ik kennis met de visagiste die mijn dochter Merel kende van jaren geleden. En vervolgens maakte ik kennis met de kleding styliste. Ik had op advies wat kleding meegenomen en voor de verandering een wit jurkje aangedaan. In de trant van ‘doe eens wat anders’. Maar de styliste vond dat ik beter het strakke zware jurkje met de bijzondere, hippe laarsjes die ik aan had kon dragen. De visagiste paste mijn make-up verder aan met de diepte die ik graag wilde. Het accent kwam op mijn ogen. Mijn haar zit als vanzelf goed, geen föhn meer nodig, geen haarlak, just my naturel look. Ik ben zo benieuwd naar het resultaat! Deze foto’s heb ik expliciet laten maken voor LinkedIn./p>
Gedoe met Gemeente Waalwijk
Door mijn fysieke gesteldheid kan ik niet meer het hele leven bestieren zoals ik deed. Hoe gek het ook klinkt, de was ophangen met mijn armen in de lucht gaat soms niet. Met de vermoeidheid van de celdeling is het stofzuigen van het hele huis een opgave. Merel op tijd op school krijgen op slechte dagen is lastig. Zorgen dat het hele huishouden blijft draaien tijdens een chemokuur is topsport. De zaak gaat door en de verzorging van de kinderen gaat door. Daarom deed ik een beroep op de wet van maatschappelijke ondersteuning. Mijn situatie is natuurlijk wat afwijkend als single mom met twee kinderen. Vanuit WMO is er een toekenning hulp in de huishouding geweest. Maar het aantal uur bleek te weinig te zijn.
Uitbreiding
Daarom deed ik een aanvraag voor uitbreiding WMO. Er werd mij beloofd binnen twee weken te reageren, maar na zeven weken had ik nog geen reactie. Daarom diende ik een klacht in bij de ombudsman. Daarna werd ik direct gebeld. Heel fijn. Daarna werd het weer doorgegeven aan de manager van de betreffende afdeling die een afspraak wilde plannen met mij. “Hoezo dan”, vroeg ik, “alles staat in de mail en er is al een lange intake geweest.” Dat begreep hij en stuurde weer hetzelfde team aan die mij belde en die ook weer verzocht om een afspraak. De Gemeente lijkt niets anders te doen te hebben dan afspraken plannen terwijl alle informatie al voorhanden is. Daarom hebben we nu een telefonische afspraak gemaakt waarin ik wederom de hele riedel die ik inmiddels al verschillende keren heb gedaan via mail en telefoon kan herhalen. Ik ben verbaasd en boos dat een wet als maatschappelijke ondersteuning aan elkaar hangt van regels en procedures en men vergeet dat er om een reden beroep wordt gedaan om deze wet. De procedures zijn belangrijker dan de persoon zelf die hulp nodig
Merel bijna jarig
Bij de fotoshoot ontstond een leuk idee voor Merel. In januari viert ze haar negende verjaardag en we hadden gedacht om te gaan goochelen. Via google spoorde ik er enkele op. Maar wat een prijzen voor nog minder dan een uurtje goochelen. Ik viel van mijn stoel af. Nu zat ik bij de visagiste op de stoel en kreeg ik opeens een ingeving: een make-up feestje voor die meiden! Ik vroeg de vrouw die mij opmaakte of ze zoiets wel eens deed. Ja dus! Ik heb op kantoor een geschikte ruimte om een kinderfeestje te organiseren. ‘s Avonds bij het avondeten vertelde ik dit aan Merel. Ze was door het dolle heen! Ze vloog me om mijn nek. Wat heerlijk zo’n blij kindergezicht! Meteen ging ze een lijstje maken. Nu nog een invulling voor de jongens …