Oudjaarsdag

De laatste dag van het jaar, Oudjaarsdag

Dinsdag 31-12-2019

Vandaag is de laatste dag van het jaar, oudjaarsdag. En het voelt zo anders dan alle andere jaren. Voor het eerst heb ik geen zin om weg te gaan. Het voelt een beetje als nesteldrang. Thuis willen blijven. Gewoon simpel thuis en alleen. Merel is dit jaar bij haar papa en Lars is thuis en die gaat met een grote groep vrienden bij één van de jongens chillen, een spel doen en het nieuwe jaar in proosten. De jongens gaan allemaal voor 0:00 uur. En Lars weet nog niet of hij nu ervoor of erna gaat. Ik verdenk hem ervan dat hij mij niet alleen wil laten. Daar zal ik eens een stokje voor steken. Leuk toch met zo’n grote groep, dat moet ie vooral doen. Arnold vroeg of ik meeging naar een ander stel en Yvonne wil ook wat doen. Karen is vandaag jarig en doet een borreltje. Ik voel me haast schuldig dat ik eigenlijk geen zin heb om van huis te gaan. Het liefst ga ik lekker op tijd naar bed zodat ik morgen fris en fruitig opsta en ‘s middags nieuwjaarswensen kan gaan doen bij ons moeder. Het klinkt allemaal vreselijke burgerlijk en truttig.

Zondag 29-12-19

Wat een bijzondere ontmoeting heb ik afgelopen zondag gehad. Via platformen voor borstkanker leerde ik Daphne en een paar andere vrouwen kennen, waar ik een connectie mee voelde. Want het moet gezegd worden dat er op die platformen ook veel geklaagd wordt. Elk wissewasje wordt gepost en uitgekauwd. Inmiddels heb ik me afgemeld, maar ik heb er wel een paar fijne contacten aan over gehouden. Ik zag dat Daphne wat gepost had over crèmes. Daarom mailde ik haar, zo van vertel eens. Zij heeft gemerkt dat chemobehandelingen de huid aantast. Zelf heb ik dat ook ervaren en ik schaam me er een beetje voor. Het is nu niet iets waarmee je naar de huisarts gaat. Ik hoor het al: “Mevrouw wees blij dat u genezen bent, dat zijn schoonheidsperikelen.” Nu met Daphne kan ik daar voor het eerst over praten. Dusss, onze panty’s gingen uit en we lieten elkaar onze benen zien. Zij is met iemand in contact gekomen die goede crèmes heeft op natuurlijke basis voor dit soort problemen. Ze smeert wat crème op mijn benen en na verloop van tijd gaat het een beetje branden en kriebelen. Een teken dat er iets gebeurt! Zo vertel ik op mijn beurt over de goede resultaten met Chinese kruiden en acupunctuur. Wat heerlijk dat we ervaringen kunnen uitwisselen en elkaar helpen met tips. Na veel kopjes citroen/gember thee vertrek ik met de crème weer richting huis. Ik ben erg benieuwd of dit gaat helpen! Drie maanden lang, twee keer per dag smeren. Dat gaan we doen!

Tringggggg

Ik zit zo in mijn blog gebogen en opeens gaat mijn mobiel af. Merel aan de lijn: “Is mijn jurk al binnen?” Ahhh mijn schatje, ze kan niet wachten op haar prinsessen jurk die ik via Ali Express heb besteld. We zitten al een week of drie te wachten. De andere dingen die ik had besteld zijn al binnen, maar haar jurk nog niet. “Mijn geduld is al niet zo groot”, zegt ze. “Wat ga je vandaag doen op oudjaarsdag?”, vraag ik. “We gaan vanavond pas om half elf naar Feline.” “Oke, als de jurk vandaag binnenkomt, kan ik hem nog even bij je komen brengen dan.” “Of wij komen hem halen.” Wat heerlijk om haar stemmetje even te horen!

Het leven komt weer op gang

Ik hoor auto’s om mij heen die gestart worden en ik zie auto’s voorbij rijden. Allemaal wat later dan normaal. Als ik naar buiten kijk zie ik ook dat het mistig is. Langzaam begint er bij mij ook wat zin te ontstaan om te gaan douchen en in ieder geval naar de sportschool te gaan. Ze zijn tot vier uur open vandaag. Dat is wel fijn. Lars ligt nog te pitten, die zal ik eens gaan wekken met een lekker broodje. Dan kan ik gelijk vragen of we samen gaan sporten. Als ik met een broodje gezond binnenkom is hij net wakker, het is inmiddels een uur of elf. Ik heb mijn sportkleding al aan en ga sporten. Lars wil mee. Na het sporten rijd ik lang de wasserette om de auto te wassen en uit te zuigen tot groot ongenoegen van Lars, hij wil naar huis om te gamen. Opeens heeft ie haast …

Nooit alleen Oud & Nieuw gevierd

Tijdens het sporten bedenk ik me dat ik in vierenveertig jaar nog nooit alleen oud en nieuw heb gevierd. Vaak met familie, vrienden of geliefden, maar nooit alleen. Ik heb zo’n zin om alleen thuis te zijn en te varen hoe dat is op een beladen dag als vandaag. Het klinkt idioot, dat vind ik zelf ook. Arnold appt of ik al weet wat ik ga doen. Ja dus, ik app terug dat ik thuisblijf met me, myself and I. Ondertussen loop ik even naar de buren voor een bak koffie, ik heb ze al een tijdje niet gesproken. Ook zij vragen wat ik ga doen. Ik vertel dat ik lekker thuisblijf. De buurman snapt mij wel, zij doen ook de gordijnen dicht. Op één of andere manier moet je met oudjaarsdag altijd met anderen afspreken. Ik vind het heerlijk zo. Straks zet ik lekker de tv aan en schenk ik mezelf een portje in. Otima heb ik in huis, dat is een heerlijke port. Ik voel me in het geheel niet alleen, ik voel me rijk, gezond en heel erg mezelf. Ik heb mijn sportkleding nog aan, zo eerst even douchen en dan trek ik nieuwe sportkleding aan om sportief het nieuwe jaar in te gaan!

De jongens zijn er tot 19.30 uur

Het duurt nog even voordat ik echt alleen ben. Lars is nu eerst naar de stad om een cadeautje en wat boodschapjes voor mij te halen. Als hij terugkomt word ik weggestuurd naar Gall&Gall om alcohol te halen. Rond half acht vertrekken ze richting het feest in Kaatsheuvel. Ik heb de oven al aangezet om de oliebollen op te warmen die de buurman net heeft gebracht. Maar het gaat net een beetje anders. Lars belt op dat ik er meteen aan moet komen, ze willen een sex on the beach cocktail maken en ik moet de ingrediënten gaan halen. Ik pak snel de auto, want de winkels zijn niet lang meer open. Als we thuis komen zitten de jongens gezellig aan een pizzaatje en gaan ze experimenteren met de cocktails. Tegens half acht stappen ze op. De laatste knuffel en de laatste kus van 2019. Tot morgen mam!

Mijn eigen avontuur begint. Met mijn sportkleding op de bank, Otima, stokbroodje met wat lekkers en tv aan. Ik hoor om mij heen veel knallen van vuurwerk wat al af wordt gestoken. Het geeft een gezellig gevoel. Ik kijk een stukje van Martijn Koning op RTL4, poeh wat vind ik hem slecht en schakel over naar het concert van Abba van 1980. Prachtig die muziek, de kleding en hoe alles langzamer ging dan nu. Het zijn oude beelden. Als dat afgelopen is zie ik dat U2 in Berlijn optreedt, ook erg mooi. Ondertussen appt Merel mij. Ze spreekt een berichtje in: “Mam, als je wilt bellen ben ik van negen tot elf uur niet bereikbaar, want ik ga een slaapje doen.” Wat schattig en een goed idee, want ze wil zo graag lang opblijven op oudjaarsdag. Allemachtig. Ik hoop dat ik het volhoud tot 00:00 uur, ik heb nu al slaap merk ik … Nog twee uurtjes. Ondertussen gaan mijn gedachten naar afgelopen jaar en wat 2019 voor mij betekend heeft en wat het gebracht heeft.

Terugkijken naar 2019

Het jaar waarin ik te horen heb gekregen dat ik volledig genezen ben. Het jaar dat ik na jaren vragen eindelijk het co-ouderschap voor Merel op touw heb kunnen zetten. En 2019 is ook het jaar dat ik een lastige periode met de zaak meemaakte als gevolg van mijn diagnose. Maar het wel gered heb. Een hoop om dankbaar voor te zijn! Het is ook een jaar van transformatie geweest, die gaande was zonder dat ik het merkte. Die in 2020 zeker nog even doorgaat. Want het voelt zo goed. Ik las net een gedicht van Charlie Chaplin die hij op zijn zeventigste schreef waarin ik veel herken.

“Toen ik van mezelf begon te houden,
zag ik in dat mijn onrust en emotioneel lijden signalen zijn,
dat ik niet leef in harmonie met mezelf.
Nu weet ik: dat is AUTHENTICITEIT.

Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik hoeveel ik iemand kan kwetsen
als ik plotseling verlangens opdring
zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp
voor was en de ander er niet klaar voor was
zelfs als ík die ander was.
Nu weet ik: dat is RESPECT.

Toen ik van mezelf begon te houden,
verlangde ik niet langer naar een ander leven
en zag ik dat alles in de wereld om me heen
een uitnodiging is om me te ontwikkelen.
Nu weet ik: dat is GROEI.

Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat ik altijd op het juiste moment op de juiste plek ben
en dat alles gebeurt op precies het juiste moment.
Ik kan dus rustig zijn.
Nu weet ik: dat is ZELFVERTROUWEN.

Toen ik van mezelf begon te houden,
stopte ik om elke minuut te vullen en
plannen voor de toekomst te maken.
Nu doe ik alleen dat waar ik blij van word
waar ik van houd en wat mijn hart laat zingen
op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo.
Nu weet ik: dat is EENVOUD.

Toen ik van mezelf begon te houden,
heb ik me bevrijd van alles wat niet goed voor me was:
voeding, mensen, spullen, situaties
en alles wat aan me trok, wat me weg leidde van mezelf.
Eerst noemde ik het ‘gezond egoïsme’.
Nu weet ik: dat is LIEFDE VOOR JEZELF.

Toen ik van mezelf begon te houden
stopte ik met steeds mijn gelijk willen halen
en sindsdien merk ik steeds vaker
dat niets zwart of wit is.
Nu weet ik: dat is BESCHEIDENHEID.

Toen ik van mezelf begon te houden
wilde ik niet langer in het verleden leven en me geen zorgen
meer maken over de toekomst.
Nu leef ik alleen in het moment
in het hier en nu, waarin alles gebeurt.
En ik noem dat: ZIJN.

Toen ik van mezelf begon te houden
zag ik in dat mijn gedachten met me aan de haal kunnen gaan
en me een naar gevoel kunnen geven.
Maar toen ik mijn hart liet spreken, werd mijn geest een waardevolle bondgenoot.
Nu noem ik deze verbinding: de WIJSHEID VAN HET HART.

Wanneer we van onszelf gaan houden
hoeven we niet langer bang te zijn voor confrontaties
met onszelf of met anderen.
Zelfs sterren botsen weleens
en daaruit worden weer nieuwe werelden geboren.
Nu weet ik: dat is LEVEN!”