PAC (port-a-cath) geplaatst

Donderdagmiddag is de PAC ingebracht

Gelukkig, dat is voorbij. De PAC is op donderdag 22 augustus aan de rechterkant onder het sleutelbeen geplaatst. En heel eerlijk gezegd, zo’n spannende operatie was het nu ook weer niet. Toch vond ik het spannend. Ik stond pas om tien voor twee ingepland voor de OK. In de ochtend ben ik eerst nog een paar uurtjes naar kantoor gegaan. Rond half twaalf kwam de taxi voorrijden om mij en Lars naar het Ziekenhuis te brengen. Het ging allemaal weer zo vlotjes dat we vroeg bij het ETZ waren. En daarom wipte ik eerst even langs de kapper. Want mijn haar, ook al is het dun blijft wel groeien. Dus daar gaat dan regelmatig even de tondeuse overheen.

Celdeling dag

Deze dag van de operatie is precies de eerste dag van de celdelingsdagen. Ik merkte het vannacht al en daardoor ben ik nu erg moe. Dus eenmaal aangekomen bij de kamer op de afdeling duik ik lekker het bed in met een aantal dekens om me heen. Doordat ik nuchter moet blijven heb ik het erg koud. Rond half drie mag ik naar de voorbereiding van de OK. Lars loopt mee tot aan de deuren van de anesthesie en dan neemt hij de bus naar huis. Helaas loopt de planning uit en moet ik anderhalf uur wachten tot dat ik naar de OK wordt gereden. Iedereen is reuze aardig tijdens de voorbereiding, een anesthesiemedewerker komt steeds een praatje maken. Rond vier uur ‘s middags is het dan zo ver. Wat een bedrijvigheid in zo’n OK. Veel verpleegkundigen en artsen, er wordt een kruisje gezet waar de PAC komt. Na alle vragen beantwoord te hebben, mag ik gaan slapen en ik denk nog: Er gebeurt niets… En dan opeens ben ik weg.

Klaarwakker

En dan precies een uur later, alsof ik het afgesproken had, doe ik mijn ogen open en ben ik klaarwakker. Ik lig dan inmiddels in de uitslaapkamer. Er staat een aardige dame naast me die vraagt hoe het gaat. “Goed” antwoord ik. “Alleen heb ik dorst.” “Oh, wil je een ijsje?” “Oh lekker!” En het ijsje is ook echt lekker. Tijdens de operatie is er een ander middeltje gegeven dan de dexamethason, omdat ik daar nogal op reageer. Kennelijk is het een goed middel want ik heb na de narcose nergens last van. Ik ben enorm helder en vraag wanneer ik naar de kamer mag. Eerst moet er nog een röntgenfoto gemaakt worden om te zien of de PAC op zijn plaats zit. Even later komt er gelukkig een vrouw met een röntgenapparaat langs en maakt de foto, fluitje van een cent. Dan mag ik terug naar de afdeling waar opa en oma al zitten te wachten op mij. Blij om ze weer te zien!

Naar huis

Rond half zeven haalt een verpleegkundige het infuus eruit en mag ik me aankleden. Ik merk wel dat ik niet alles kan met één arm. De PAC zit vrij laag ter hoogte van mijn oksel en zodra ik mijn arm beweeg voel ik de wond goed. Moeders helpt me met aankleden, ze moet zelfs mijn sokken aandoen en opa draagt heel galant mijn tas. Lars en Merel zijn thuis, ik had het eten klaargezet zodat ze het alleen hoefden op te warmen. Wat fijn om die rakkers weer te zien. Mijn eten stond ook al klaar en Lars haalt wat bij de Chinees voor opa en oma.

Vroeg naar bed

Ik merk dat ik behoorlijk moe ben van deze dag. Daarom ga ik samen met Merel lekker vroeg slapen. Met veel kussens om mij heen want ik moet niet op mijn buik gaan draaien. Ik slik nog wat pijnstillers voor het slapengaan. Sinds een tijdje zit ik in de overgang en word ik erg vaak wakker van opvliegers. Ook deze nacht word ik regelmatig wakker en waggel ik naar het toilet. Opstaan met de PAC voelt nog heel erg raar, alsof ie van zijn plaats gaat. Het moet nog eigen worden. Rond half acht word ik uit mezelf wakker. Al met al heb ik best een goede nacht gemaakt. Maar de pijn is wel voelbaar. Ik heb medicijnen meegekregen om dit wat tegen te gaan. Merel moet naar school dus we moeten wel een beetje voort maken.

Thuis blijven of gaan werken?

Of het zou gaan lukken wist ik natuurlijk niet, maar Nicky had wel twee afspraken op kantoor ingepland. En ik merk dat het na het ontwaken even pittig is, maar als ik eenmaal ben opgestart dan gaat het wel. Dus nadat ik Merel naar school heb gebracht ga ik samen met Lars naar kantoor. In de ochtend ben ik wel een beetje slapjes en dizzy. Maar toch ben ik blij dat ik mijn afspraken gewoon doe, het blijken ook nog eens twee superleuke gesprekken te zijn.

Morgen chemo met de PAC

De PAC mag meteen gebruikt worden. Dus morgen als ik de korte chemo dag heb van cyclus vier kunnen we hem meteen gebruiken. Dat is wel heel erg fijn. Geen gedoe meer met misprikken, ontstoken aders en blauwe plekken!