PR: 18.5 km hardgelopen!

WAUW, mijn PR verbroken en 18.5 km hardgelopen!

Mijn loopmaatje appte me met een oude foto van jaren geleden, toen we de Ten Miles liepen. We maakten die foto vlak voordat we gingen hardlopen. Ik kijk er lachend naar. Daar had ik nog van dat mooie lange golvende haar. Welnu, dan loop ik vandaag, 6 september, de Ten Miles in mijn eentje. Perfect weer, een zonnetje en een graad of 16, het voelt lekker. De eerste kilometers gaan heel erg goed. Ik merk het al, dit wordt een fijne run. En sla na 6 km af naar een route die ik eerder nog niet gelopen heb. Ik kom in een stuk van Waalwijk waar ik nog nooit geweest ben. Leuk is dat, terwijl ik er al 15 jaar woon! Ik heb in 01:55 uur 18.5 km hardgelopen. De tijd interesseert me niet, de afstand wel. Ohh, wat ben ik trots op mijn lijf, op mijn Ferrari! Het is eerste keer dat ik deze afstand heb hardgelopen sinds ik genezen ben.

Bewust lopen

Tijdens het hardlopen luister ik muziek en laat ik mijn gedachten de vrije loop. Op één of andere manier kom ik tijdens het hardlopen op allerlei ideeën. Het is net of ik sneller kan denken tijdens het rennen. De combinatie van fysieke stappen maken, rennen in een cadans, muziek, gedachten, de vrijheid en soms bijna meditatief hardlopen, dat is zo heerlijk! Voor mij heeft het nog een extra dimensie. Mijn lichaam kan dit allemaal weer, na al die heftige chemo behandelingen. Het is bijna een wonder, zo ervaar ik dat. Voorheen dacht ik nooit, wauw, mijn lichaam kan dit. Nu denk ik het regelmatig en ben ik dankbaar.

Goed zorgen voor mijn lichaam

Zo cliché dat je pas echt doordrongen bent van gezondheid als je geen gezondheid meer hebt. Is het het niet met alles zo dat je pas een wake-up call krijgt als het ergens aan ontbreekt?! Mijn lichaam is nu als die Ferrari voor de deur. Ik zorg dat hij op tijd zijn beurt krijgt, stofzuig hem elke week uit, ga naar de wasserette, ben heel zuinig en zorg dat ik geen schade rijd. Hij blinkt en rijdt fantastisch, als ik het gaspedaal indruk merk ik dat hij er zin in heeft. Ik heb niets met Ferrari’s overigens, geef mij maar mijn oude Cherokee. Maar even voor de metafoor. Lars zei vrijdag; ‘waarom zet je je auto voor de deur?’ Ik zei; ‘ik ga hem uit stofzuigen’. Lars; ‘alweer???’ Ja, alweer!

Dinsdag wordt een bijzondere dag!

Dinsdag 8 september ga ik naar dr. Trossel. Samen hebben we besproken wat de stamcellen, die in Mexico zijn ingebracht, voor boodschap meekrijgen om volledig te genezen van de restklachten. Het gaat inmiddels door het toedienen van de stamcellen, zuurstofinfusen en vitaminen erg goed. Maar ik wil natuurlijk ook dat de cognitieve storing afneemt en de pijn in mijn schouder minder wordt. Om dat te bereiken hebben de stamcellen een codering nodig zodat ze weten waar ze in het lichaam de cellen moeten repareren, in Jip en Janneke taal uitgelegd. Ik heb bij de apotheek injecties neupogen besteld die ik meeneem naar dr. Trossel. Ik kijk enorm uit naar de behandeling. Het is weer een stap op weg naar gezondheid.