Ritje AVL voor echo en biopt

Vrijdag word ik ertussen geschoven voor een echo en biopt bij het AVL in Amsterdam

Anders moest ik een week wachten voordat ik aan de beurt kwam. Fijn dat het zo snel kan! Vrijdag 23 oktober moet ik om 8:30 uur in Amsterdam staan. Net na zeven uur ga ik van huis en ga ik eerst nog even tanken. Vergeet ik thuis een bak koffie mee te nemen en bedenk ik me dat ik het onderweg wel ergens haal. Dan kom ik mooi bedrogen uit. Bij Geldermalsen rijd ik rond 7:45 uur langs de Mac voor een kop koffie, Mac gesloten! Een aantal kilometer verderop besluit ik het te proberen bij een benzinepomp, restaurant dicht! Nonderju, dit is niet grappig meer. Eindelijk bij Breukelen een Shell station waar een Starbucks zit. Mijn favoriet. Die is gelukkig wel open. Ik haal een heerlijke Latte Macchiato. Ik tuf rustig verder met mijn koffie. Als ik het ziekenhuis nader krijg ik buikpijn van nervositeit. Gelukkig heb ik dat pas echt op het laatst.

Nog maar net op tijd in het AVL

Alles ziet er nog hetzelfde uit. Volgens mij herken ik zelfs de assistent. Ze zegt me te gaan liggen en pakt het geel met witte handdoekje wat ze toen in 2018 ook aangaf waarmee ik me kan afdekken. Wachtend tot de arts komt. Flashbacks trekken aan mijn geest voorbij. De buikpijn is gezakt en ik kijk wat rond. Het moment van de waarheid, denk ik op dat moment. Dan komt de vrouwelijke radioloog, ze begint met de echo, borsten zijn oké. Ze kijkt naar de linker oksel en ziet hetzelfde verdachte plekje als bij de echo in het ETZ. ‘Meestal’, zegt ze, ‘kan ik zien of het goed is of niet’. ‘Maar nu is het niet helder, om zekerheid te krijgen moet ik een biopt uitvoeren.’ Het is geen fijn gevoel en het gaat wat moeizaam maar na wat porren is er weefsel los gekomen en kan het onderzocht worden door de patholoog.

Even geduld nog

Over een dag of drie is de uitslag bekend. Ik mag me weer aankleden en kan gaan. Als ik terugloop scoor ik een koffie voor onderweg. Er is gelukkig maar een kleine kans dat het mis is. Daar houd ik me aan vast. Ik ben opgelucht dat de echo en het biopt achter de rug is. Het afwachten tot dinsdag. Nu ik onderweg ben tuf ik even langs Nieuwegein om mijn nicht te bezoeken. Door Corona zien we elkaar veel te weinig. Ze weet niet dat ik kom, ik ga spontaan even gauw een bakkie bij haar doen.