Te veel wijntjes
Zaterdagochtend om 6 uur wakker, oei te veel wijntjes op gisterenavond
Ik doe mijn oogjes open en voel me belabberd, pijnlijke schouders, armen, hoofdpijn, duizelig, versneld hartritme …
Als ik wakker word is het nog donker. Hmm, er klopt iets niet bedenk ik me. Ik had me voorgenomen uit te slapen en dan zou het al licht moeten zijn. Ik moet naar de wc en strompel naar het toilet. Ah. Gosh, wat voel ik me slecht. Neem me voor om weer onder de wol te kruipen en te gaan slapen. Maar ik merk het al, mijn nek doet vreselijk zeer en mijn schouders en armen ook. Heb er al een tijdje last van en de fysio gebeld. Die zat zo vol dat ik twee weken moet wachten voordat ik aan de beurt ben. Gelukkig kan ik nu aanstaande dinsdag terecht. Zou dit dan echt door de wijntjes van gisterenavond komen? Na het shoppen gingen we naar huis en Lars stelde voor om een filmpje te kijken thuis. Nog even gauw langs Appie voor een vers stokbrood en lekkere dingen erop, paar biertjes voor Lars. Ik had me al voorgenomen om geen port te nemen maar een rode wijn omdat dit minde zwaar is. Op één of andere manier verdraagt mijn lijf port niet zo goed meer. Maar ik had dorst en nam geen wijn. We keken een film van Denzel Washington. Het zijn van die enorme genietmomenten. Lars is bijna achttien en nog steeds vinden we het heerlijk om samen films te kijken!
Dan toch maar vroeg uit bed op zaterdag
Ik kan niet meer liggen, mijn hoofd, nek en armen doen te zeer. Ik zoek naar mijn steunpanty en badjas; een dodelijk charmante combinatie. Ik weet zeker dat een kerel me recht tegen de muur zet als hij me zo ziet! Naar beneden, dekentje om me heen, Chinese thee zetten en mijn mail uitlezen. Daar blijkt een leuke reactie tussen te zitten van een kandidaat die gisteren bij een klant op gesprek is geweest. De thee is lekker, maar ik klaar nog niet op. Daarom neem ik twee paracetamol in. Een gekke gewoonte; ik check even of de jas van Lars aan de kapstok hangt want zijn deur zit dicht waardoor ik niet weet of hij wel thuisgekomen is gisterenavond. Ik zie namelijk nergens sporen van hem. Lars en ik gingen beiden op stap gister na de film. Maar gelukkig zijn jas hangt er! Check! Ik ben gerust gesteld. Na de film ging ik met Arnold naar Chrispijn en ik bestelde een paar rode wijntjes. Het was zo gezellig, aardig wat bekenden en bijgekletst met Arnold. Er werd leuke muziek gedraaid en er was een feestje gaande. Hoeveel wijntjes had ik nu eigenlijk op? Een stuk of vier denk ik.
De matigheid
Ik zet een kop koffie en nu ruim twee uur verder beginnen de pijntjes door de paracetamol weg te trekken. Mijn nek blijft irritant pijnlijk. Ik denk dat ik vanuit mijn armen te veel compenseer, omdat ik daar veel last van heb en dan slaat het op mijn nek. De pezen en gewrichten in mijn armen doen zeer. Een tas boodschappen kan al een boosdoener zijn. Overblijfsel van de chemo of de bestraling. Het laatste lijkt me sterk, want ik ben maar aan één kant bestraald maar ik ga dit uitzoeken. Ik heb klachten die ik voorheen nog nooit heb gehad. Wel is het zo dat mijn bewegingsvrijheid in mijn linkerarm beperkt is en dat is natuurlijk wel van de bestraling. En nog zoiets irritant is dat ik veel jeuk heb, dat had ik eerder tijdens de chemo ook. Dan wil ik op mijn rug krabben en dat lukt niet omdat ik daar met mijn armen moeilijk kan komen, grrrrr. Maar ik heb spijt dat ik gisteren te veel wijntjes gedronken heb. Twee gaat prima maar vier veroorzaakt slechter slapen en hardlopen kan ik nu wel op mijn buik schrijven. Daar baal ik van. Alhoewel ik wel een hele leuke avond heb gehad. Matigheid en balans daar draait het om. Zo saai, avondje in de kroeg, geen port meer en hooguit twee wijntjes! Steunpanty’s aan, ik voel me net een brave hendrika.
Acupunctuur is bijzonder!
Afgelopen week ben ik weer naar acupunctuur geweest. Het was de derde behandeling. Al die tijd drink ik Chinese kruiden, samengesteld door Maroleon Baas. En deze week ben ik ook naar mijn vaste coach geweest om de gesprekken opnieuw op te pakken. Wat is de zin van ziek zijn? Hoe baken ik me beter af? Dit zijn twee belangrijke onderwerpen voor mij. De afspraken kosten veel tijd maar het doet me wel goed. Marcoleon zag ook in de behandeling dat ik vooruitga. Dat gevoel heb ik zelf ook, ik voel me fysiek beter. Maar het is wel een dun lijntje. Een avondje borrelen kan zomaar de balans verstoren. Dat vind ik lastig om te accepteren. Koffie matigen, wijntjes matigen, niet te laat naar bed gaan om zo maar een paar dingen te noemen. Stofzuigen, tassen sjouwen, hele normale dingen, maar die kan ik niet. En natuurlijk doe ik die wel …