Ten Miles Tilburg, yes I did it!

Met girlpower vanuit mijn tenen loop ik de Ten Miles Tilburg

Het is zondag 2 september, de dag van de Ten Miles. Als ik wakker word merk ik dat ik het best spannend vind. De avond ervoor slaap ik niet echt vroeg. De buren naast onze buren gaven een examenfeest. Een van die meiden is geslaagd. Ik kreeg een briefje door de deur met de aankondiging dat er wat overlast kon zijn. Toffe muziek trouwens. Ik kon toch uitslapen de volgende dag maar heel eerlijk was het een kort nachtje. Waar ik het meeste over inzit is mijn eten. Want ik kan beslist niet lopen met een volle maag en nu met de chemo is het natuurlijk wel een iets andere situatie. Vooral nu is het belangrijk dat mijn energievoorraad goed is.

Voorbereiding

Het is negen uur. Ik start met het maken van een stevige smoothie met verse frambozen, banaan, kwark, druivensap, yoghurt en natuurlijk een paar scheppen Herbalife. Dat doe ik door de blender. Ik heb een groot glas roze smoothie. Dan rond half elf neem ik een gebakken ei en daarna maak ik nog zo’n smoothie. Ik merk dat ik eerder had moeten beginnen met eten. De tweede smoothie drink ik voor de helft. Dan nog een kamillethee want ik heb ondertussen weer een blaasje op mijn lip gekregen. Super irritant, ik ben bevattelijk voor schimmels. Dan stop ik met eten en drinken tot aan de Ten Miles. De laatste drie uur kan ik beter niets meer nemen. Lopen midden op de dag, de wedstrijd begint om 14.00 uur, is niet zo mijn ding. Het is onhandig met eten. Ik loop liever lekker vroeg op de dag.

Loopmaatjes

Om kwart over twaalf komen opa en oma binnen die voor Merel zullen zorgen. En dan om half één komt Charles binnen gevolgd door Arnold, mijn loopmaatjes. Ook Carola onze supporter komt binnen. Nico zou ook meelopen maar die is ziek geworden en moest helaas thuisblijven. De sfeer zit er meteen goed in. Ik voel me goed na alles wat ik gegeten heb. We overleggen even wat ik kan meenemen tijdens de loop. Normaal zou ik niets nodig hebben maar het lijkt me nu verstandig om op de helft toch wat te eten. Ik neem een energiereep mee van Herbalife en moerbeien. Ik heb geen ervaring met eten tijdens het hardlopen. Maar we gaan het zien. We hebben er zin in!

Op weg naar de Ten Miles

Dan vertrekken we met z’n vieren richting Tilburg. We parkeren de auto en lopen richting de start. Van alle smoothies moet ik natuurlijk naar het toilet dus ik duik een Turkse kapsalon in die we onder het wandelen tegenkomen. Daarna lopen we weer verder tot we bij het startpunt zijn. Ik heb er zin in. Tot nu toe heb ik de goede dagen benut en steeds getraind. Ook als het even tegenzat ben ik gaan lopen omdat het kracht geeft. Arnold en Charles hebben aangegeven dat ze de hele wedstrijd met me meelopen om me te supporten. Dat geeft me wel een veilig gevoel.

Van start!

De animo is enorm voor deze 10EM. Er zijn twee starttijden en wij staan in het laatste vak. Het duurt zeker 10 minuten voordat we over het startpunt komen en de grote masse voor ons in beweging komt. De eerste kilometers gaan goed. Ik loop met oortjes in en krijg steeds te horen van Dolf, mijn begeleider van de loop App, wat mijn snelheid is. En ik merk dat ik sneller loop dan normaal. Dat is eigenlijk altijd met een wedstrijd. En dan rond 7 km, ja hoor, moet ik naar het toilet van die smoothies. Getver, zo vervelend. Ik loop willekeurig naar een aantal mensen langs de straat en vraag of ik naar het toilet mag. Geen probleem. De mannen wachten even op mij. Dan lopen we weer verder. Ik begin mijn voeten te voelen of met name mijn tenen. De chemo veroorzaakt tintelende tenen. Dit is een bekend verschijnsel die met de zenuwen te maken heeft. Ik was bijna vergeten dat ik die energiereep bij me heb. Ik haal deze tevoorschijn en eet hem langzaam op. Tjonge wat een uitdaging om rennend te eten en kauwen. Ik raak een beetje buiten adem en ben blij als ik het op heb.

Yes I did it

En dan is de finish een feit, wat ben ik blij dat ik de wedstrijd helemaal heb uitgelopen! Wat een prestatie van mijn lichaam en wat ben ik dankbaar dat mijn lijf het toelaat. Mijn lichaam en geest werken goed samen. De girlpower kwam echt uit elke vezel. Je mag gerust weten dat ik diep ben gegaan. Niet zo ernstig dat ik niet geluisterd heb naar mijn lijf. Want ik heb heel bewust gelopen en gevoeld tot hoe ver ik kon gaan. Het support van Arnold en Charles was erg belangrijk tijdens de loop. Zij hebben 16 km niet in hun eigen ritme kunnen lopen om dit voor mij mogelijk te maken. Super lief van ze. Carola stond ons op te wachten en zag ons finishen en maakte een filmpje van onze omhelzing. Ze had voor ons allemaal een roosje, zo lief!

Koffie bij Kandinsky

Om het af te maken zijn we naar Waalwijk gereden, naar Kandinsky. En zijn we lekker op het terras gaan zitten met een latte, bier en cola. Met op speciaal verzoek van Arnold een schaal bitterballen! Het was een ontzettend bijzondere dag met prachtig weer. Een dag die in de boeken gaat en mij een enorme stimulans heeft gegeven in dit proces! De volgende loop zit alweer in het hoofd. De Singelloop van Breda!