tijd van onderzoeken

Scans en onderzoeken

De week die volgt bestaat veelal uit onderzoeken. Naast de borstkanker is het nu van belang te weten of de rest schoon is. Als dat zo is, is de prognose goed. Als dat niet zo is, heb ik een probleem. Mijn analytische brein is goed ontwikkeld. Ik merk dat ik in de regel stand kom te staan, plannen en organiseren gaan me goed af. Ik rijd van het ene spuitje en onderzoek naar het andere onderzoek. Ondertussen heeft Lars voorgesteld dat hij van alles foto’s maakt, zodat hij later een fotoalbum voor me kan maken en we het hele proces kunnen terugzien. Zo lief! En de wijze waarop hij dat zegt geeft me vertrouwen. Hij zegt het heel nonchalant en verzekert: “Zodat we het later kunnen terugkijken mam.” Ik slikte even. Want die uitspraak deed me wat omdat hij gelooft dat ik beter word. De week na deze onderzoeksweek heb ik het gesprek met de oncoloog waarbij alle uitslagen terug zijn en het werkelijke ziektebeeld helder wordt, ook met betrekking tot type borstkanker. Natuurlijk flitst het deze dagen wel eens door me heen: Wat als ik nog meer uitzaaiingen heb? De kinderen, denk ik dan automatisch, oh hemel, mijn twee lieve schatten. Lars is al flink op weg een kerel te worden maar Merel is nog zo aanhankelijk aan mij. Ik kan ze geen van beiden missen en andersom kunnen ze mij ook niet missen. Onze band is zo sterk en intens. En dan komt mijn oerkracht weer naar boven. Wat bazel je nou? Je kunt nog niet weg en je gaat nog niet weg. Net een nieuw kantoorpand ingericht, kom op zeg! Dit past niet in het plaatje. En het voelt ook niet als het einde der tijden.

Examens

Het is woensdag 13 juni, de dag dat alle leerlingen die examen VO hebben gedaan te horen krijgen of ze zijn geslaagd! Ook Lars krijgt vandaag zijn uitslag. In de middag moet ik op en neer naar het ETZ om een marker in mijn borst te laten plaatsen. Daarmee kunnen ze de tumor volgen. Als de chemo zijn werk heeft gedaan en de tumor is verkleind of zelfs weggegaan weet men toch waar deze heeft gezeten. Samen met Lars, Merel en nog een vriendje van Merel rijd ik naar Tilburg. Merel en haar vriendje wachten in de wachtruimte en Lars gaat met me mee naar binnen. Hij maakt een foto van deze behandeling. De radioloog en assistent zijn ontzettend aardig. Zelf kan ik niet goed tegen naalden, ze blinddoeken mij en ik krijg een verdoving. Het valt eigenlijk allemaal best mee. Op de terugweg lopen we in het ETZ even langs DE voor een bak goede cappuccino. Daarna gaan we naar huis en als we bij Loon op Zand rijden krijgen we een telefoontje van de teamleider van het Willem van Oranje College. Hij belt ons speciaal op. Lars is geslaagd! Wat een heerlijk nieuws. Toeterend rijden we over de weg. Met de muziek hard aan geniet ik met de kinderen in de auto van het fantastische nieuws!