Vrijdag de 16e immunobehandeling gehad, aftellen!

Wat gaat de tijd toch snel, 17-6-19 de 16e immunobehandeling gehad

Mijn laatste blog dateert alweer van een maand geleden. De tijd gaat zo ontzettend snel! Normaal schrijf ik graag. Maar nu de afgelopen weken zat ik er tegenaan te hikken. Niet omdat ik het niet leuk vind maar omdat de vrouw van mijn loopmaatje ook getroffen is door borstkanker en dat heeft me erg aangegrepen en beziggehouden. Ik ben aan het aftellen, nog twee immunobehandelingen te gaan en zij begint net met haar traject. En deze maand is het natuurlijk een jaar geleden dat ik ontdekte dat ik borstkanker had. De afgelopen weken is er zoveel door me heen gegaan. Ik begin te merken dat elke fase van het traject zijn eigen kenmerken heeft. Toen ik nog met chemo bezig was, maakte ik me niet druk over het terugkeren van deze ziekte. Nu denk ik daar wel af en toe aan. Rijd je in een rode auto, zie je overal rode auto’s. Zo is het natuurlijk ook. Af en toe moet ik mezelf vermannen. Bange gevoelens maar ook gevoelens van ongeloof gaan zo nu en dan door me heen. Waarom heb ik geluk gehad en waarom heeft een andere vrouw minder geluk? En als ik even niet oplet, heb ik het dan weer en ben ik er dan ook op tijd bij? Was ik nog wat maanden verder geweest, was de kans groot op uitzaaiingen die niet te genezen waren. Eigenlijk ben ik zo niet. Dat ik me zorgen maak over iets wat er niet is maar wat heel misschien zou kunnen komen. Eigenlijk ben ik zo helemaal niet. Als het zo gaat in mijn hoofd moet ik er een grote punt achter zetten • Stoppen met denken en weer terug naar vertrouwen.

‘Hallo mevrouw Lemeare’

Ik loop de klapdeuren door van afdeling oncologie en de secretaresse begroet me hartelijk met ‘Hallo mevrouw Lemeare’. Zo’n leuke vrouw, goud waard! Ik had in de ochtend gebeld of de immuno al bezorgd was. Het kan soms gebeuren dat er wat vertraging is bij de apotheek. Maar deze dag vrijdag 17 mei heb ik na de immunobehandeling een fotoshoot staan. Ja hoe verzin je het! Kristel van Herpt stopt met de mini branding shoots. Omdat mijn uiterlijk steeds zo verandert ben ik, toen ik weer haar kreeg, begonnen met deze mini branding shoots. Kristel maakt dan drie mooie foto’s die ik voor mijn LinkedIn en Facebook kan gebruiken. Ik vind het erg fijn om elke paar maanden zo’n shoot te laten doen voor mijn werk. En nu stopt ze met dit aan te bieden. Dus ik wilde per se bij deze laatste zijn. En de enige beschikbare tijd was precies na de immunobehandeling. Dus leek het me goed om te regelen dat ik op tijd werd geholpen en dat de medicatie wel aanwezig was. De andere secretaresse vervolgde: “De immuno is binnen en we gaan er alles aan doen dat je op tijd weer weg kunt.” Marian, de verpleegkundige, stond me al op te wachten. Het infuus kan op verschillende snelheden inlopen en bij mij staat het infuus altijd wat lager omdat ik er duizelig van word, maar deze keer zei ik tegen Marian: “Zet maar op de hoogste stand.” En dus zat ik met mijn kop bouillon en wordfeud op bed te wachten tot het klaar was. Ruim binnen de tijd liep ik fluitend de deur uit op weg naar de fotoshoot. Een gek contrast maar voor mij wel de beste manier om ermee om te gaan.

Woensdag 15-05-19, vitaminen-infuus

Vorig jaar deed ik voor het eerst een vitamine-infuus. Toen ik me steeds zo moe voelde, maar de huisarts niets kon vinden. Was het advies om veel te sporten. Dat deed ik. En ik kreeg bij dr. Babak een vitaminen-infuus. Ik knapte weer op en het sporten deed me goed. Achteraf snap ik nu wel dat ik kwakkelde en moe was, want de kanker was natuurlijk al veel langer gaande. Nu heb ik opnieuw een vitaminen-infuus gedaan om de tekorten die ontstaan zijn door de chemo aan te vullen. Het voelt goed om weer een stijgende lijn te ervaren bij mezelf!