‘Zolang ik maar leef!’
‘Zolang ik maar leef!’
Ze is zangeres/trompettist, vlogger én borstkankerpatiënt. Renee van Ginkel combineert kracht met kwetsbaarheid: ‘Je kan overal verdrietig om zijn, maar toen ik mijn dokter hoorde zeggen: ‘we gaan voor genezing.’ focuste ik me daarop. Dat is altijd mijn krachtpunt geweest.’ Eind mei 2021 kreeg ze de diagnose en ze is er nog, zoals ze het zelf zegt: ‘Zolang ik maar leef!’
Je hebt een heftige tijd achter de rug. Hoe is het nu met je?
‘Het gaat redelijk goed. Ik ben aan het re-integreren. Waar ik nu het meeste last van heb, is de anti-hormoon therapie. Een keer per maand een injectie (Lucrin) en een pil (Letrozol). Die werken samen nog extra. Dat betekent wel, dat ik in de overgang ben geslingerd. Waar ik het meeste last van heb, zijn mijn knieën. Na een paar stappen gaat het beter gelukkig. Als dat alles is en dit ervoor zorgt dat de borstkanker wegblijft, heb ik het er wel voor over.’
Je bent van de chemo af?
‘Gelukkig wel. Ik stemde heel mijn dag erop af, met eten en alles. Ben er nu twee maanden vanaf. Ik begon met chemo aan het infuus, zestien in totaal. Ik heb nooit drugs gebruikt en dronk bijna niet. Dus chemo voelt voor mij heel onnatuurlijk. Ineens slaat het dan in. Na twee uur, gek gevoel in je mond, je smaak. Dat probeer je weg te krijgen. Gelukkig had ik goede medicijnen tegen misselijkheid, dexamethason. Je hele gezicht zwelt ervan op. Je voelt je niet jezelf. Dat is nu gelukkig voorbij.’
Sta je anders in het leven?
‘Ik probeer er bewuster mee bezig te zijn te genieten van de kleine dingen. Ik heb vaker dat ik buiten aan het fietsen ben en denk: wat fijn! Maar er zijn ook dagen dat ik me toch druk maak om futiliteiten, dat hoort erbij.’
Je bent aan het re-integreren: welke baan heb je?
‘Naast vlogger en zangeres, ben ik ook audicien/shopmanager. Ik was zeker in de tijd dat ik ziek was heel blij dat ik een vaste baan had. Het is nu wel de bedoeling dat ik meer ga zingen als ik er energie voor heb.’
Je hebt een zoontje. Weet hij dat je ziek was?
‘Ik heb hem wel betrokken, maar niet laten weten dat ik ernstig ziek was. Ik heb hem meegenomen naar de kapper om mijn haar af te scheren onder het mom van, mama wil een gek nieuw kapsel. Zodat ik niet ineens kaal thuis zou komen. En zo zou de overgang van stoppels naar biljartbal kaal ook kleiner zijn. Zoveel mogelijk normaal doen is voor mij het fijnst. Ik had de energie niet om alleen met hem naar de speeltuin te gaan. Gelukkig woonde ik in die tijd bij mijn moeder, zij heeft me heel veel meegeholpen.’
Je hebt een borstamputatie gehad. Hoe heb je dat ervaren?
‘Het was een zware tijd, vooral het herstel na de operatie. Maar ik ben er goed van hersteld nu. Ik kan normaal lopen en heb nu genoeg energie om zelf voor mijn zoontje te zorgen.‘
Hoe kijk je terug?
‘Best wel positief. Het is in een roes voorbij gegaan, maar ik denk vooral aan de positieve dingen. Ben heel blij en dankbaar dat ik er goed doorheen ben gekomen. Ik heb geprobeerd om er het beste van te maken. Ik bleef me opmaken en droeg geen pruik. In het ziekenhuis maakte ik er een feestje van. Ik ben altijd positief gebleven, zag het ook als een uitje. En ben heel blij met mijn artsen, ze hebben doorgezet. Ik ben schoon voor nu. De hoop is dat er geen zwevende cellen meer zijn na alle chemo infusen, bestralingen, amputaties, chemotabletten en anti-hormoontherapie.
Om de hoeveel tijd moet je op controle nu?
‘Een keer per jaar, ze gaan volgens mij dan alleen voelen, niet per se een scan . Ik heb beide borsten laten amputeren, terwijl er maar eentje, de rechter, ziek was. Daar komen nu siliconen voor in de plaats en buikvet om ze wat soepeler te maken.’
Hoe zie je de toekomst?
‘Ik ga in februari in retraite samen met lotgenoten. We hebben net een huis gekocht en zijn bezig met de vlog (vlogkanaal: sergioenrenee.nl en instagram @sergio_renee_official). Dat doe ik nu allemaal naast mijn vaste baan. Ik hoop er in de toekomst van te kunnen leven. Dat is mijn ultieme droom.’